انتخابات منطقه ای کاتالونیا؛ پرچم مهم تر از مشکلات و کمبودها؟

آگهی

آنچه فرایند استقلال کاتالونیا نامیده می شود طی ماه ها و سالهای اخیر کلیه خبرها در داخل اسپانیا را تحت الشعاع قرار داده است. نبود گفتگو میان مادرید و کاتالونیا سبب شده تا مشکلات اجتماعی در این کشور نادیده گرفته شوند و پرچم اهمیت بیشتری از نیازهای اساسی مردم داشته باشد.

سوزانا رودریگز، یک پزشک ساکن بارسلون می گوید: «در تمام طول این مدت، سیاستمداران به کارهای دیگری مشغول بوده اند و از مشکلاتی نظیر بهداشت و سلامت که برای مردم از اولویت برخوردار است سخنی به میان نیاوردند.»

در سال ۲۰۱۰ هزار و پانصد میلیون یورو از بودجه نظام سلامت کاتالونیا کم شده است. این منطقه با کمبود ۱۱۰۰ تخت بیمارستان و ۲۴۰۰ پزشک و متخصص روبرو است.

سوزانا رودریگز معتقد است فرایند استقالال کاتالونیا سبب شده تا از این مشکلات صحبت به میان نیاید: «شمار افرادی که برای درمان در فهرست انتظار قرار می گیرند بسیار زیاد شده است. فرایند کاتالونیا دراقع بهانه ای برای سرپوش گذاشتن بر این موضوع نه تنها در این منطقه بلکه در سراسر کشور است.»

فرایند استقلال که آرتور ماز، رئیس سابق منطقه خودگردان مروج آن بود با سخت ترین برنامه های ریاضت اقتصادی، خصوص سازی و تعدیل مشاغل همزمان شد. کاتالونیا بیشتر از سایر مناطق اسپانیا تحت تاثیر این موج قرار گرفت. از همین رو درخواست تشکل ها و انجمن ها برای بودجه بیشتر دولتی جهت اجرای برنامه ها و خدمات اجتماعی روز به روز افزایش یافت.

آنا وال لوسرا، سخنگوی یک نهاد اجتماعی فعال در زمینه بهداشت می گوید: «خواسته ما این است که بازیگران سیاسی درخصوص تصمیم هایی که به نجات سیستم آسیب دیده بهداشت و سلامت در طول دوران بحران کمک می کند با یکدیگر به تفاهم برسند.»

قوانین اجتماعی به میدانی برای مبارزه تبدیل شده اند. دولت در ماه ژوئن سیستم جهانی بهداشت را به کاتالونیا باز گرداند حال آنکه ماریانو راخوی در سال ۲۰۱۲ طی حکمی به ارائه این خدمات پایان داده بود. فرایند کاتالونیا در واقع موفق شد آشفتگی های اجتماعی ناشی از بحران را از طریق یک پروژه دولتی کنترل و جهت دهی کند.

خوان مانل براگالو، یکی از ساکنین شهر تاراگونا می گوید: «به نظرم کاتالونیا با همه جای دنیا متفاوت است. سیاستمداران وعده های زیادی می دهند اما باید بتوانند آنها را عملی کنند و برای اینکار باید آزادی عمل داشته باشند. آنها مدام با موانع متعدد روبرو می شوند و این پاسخ های منفی بایست روزی به پایان برسد.»

«کاریتاس»، نهاد خیریه ای است با منابع مالی بسیار محدود که در بارسلون بین نیازمندان غذا توزیع می کند. در کاتالونیا ۱۹۰ هزار نفر برای امرار معاش به کمک سازمانهای اجتماعی نیاز دارند. این سازمان ها در سال ۲۰۱۶ به بیش از ۱.۵ میلیون نفر خدمات دادند که این میزان نسبت به سال قبل از آن ۳۴ هزار نفر افزایش نشان می دهد. به گزارش درگاه ملی آمار اسپانیا، فقر ۱۹ درصد از ساکنان کاتالونیا را تهدید می کند.

فرانسینا آلسینا، رئیس فدراسون کمک های داوطلبانه در کاتالونیا می گوید: «مردم روز به روز فقیرتر می شوند. ما برای نخستین بار شاهد نوعی “جمعیت فعال تنگدست” هستیم که توانایی پرداخت قبض های گاز و برق خود را ندارند.»

حدود نیم میلیون کارگر فقیر در کاتالونیا وجود دارد که این میزان نسبت به سال گذشته سیصد هزار نفر افزایش داشته است. کارلوس به صورت پاره وقت کار می کند و دستمزد ساعتی ۵ یورویی اش کفاف مخارج یک ماه را نمی دهد.

او نیازمند کمک های اجتماعی است و هیچ امیدی به سیاست و سیاستمداران ندارد: «آنها در سیاره دیگری سیر می کنند؛ در دنیای هتل ها و رستوران ها و گاهی هم به دلیل لو رفتن پولهایشان در باهاما گرفتار می شوند. آنها بایست به اینجا بیایند و مشکلات مردم را از جمله برق و مترو از نزدیک ببینند. اما چه کسی نگران چیزهاست؟» کریستینا ژینر، خبرنگار یورونیوز گزارش خود را اینگونه به پایان می برد: «در طول دوره تبلیغات انتخاباتی احزاب سیاسی کاتالونیا از هر دو سو، برای جذب آراء بیشتر و گسترش دامنه نفوذ خود از مشکلات اجتماعی صحبت می کنند. به نظر می سد این مسائل بیش از هر طرح سیاسی اعم از استقلال و یا حاکمیت قانون اساسی بر تصمیم نهایی رای دهندگان تاثیر می گذارد.»