موی تای از ورزشهای رزمی مورد علاقه دختران ورزشکار در افغانستان است؛ از هشت سال پیش تاکنون زنان افغان بسیاری در این رشته فعالیت می کنند. بر اساس آمار ریاست تربیت بدنی افغانستان در یک و نیم دهه اخیر، زنان ورزشکار نزدیک به ۲۰۰ مدال در مسابقات ورزشی بدست آوردهاند.
گرایش زنان افغانستان به رشتههای مختلف ورزشی از جمله موضوعات جدید و مورد توجه در سالهای اخیر است. زنان از سطوح ابتدایی تا سطح قهرمانی در رشتههای ورزشی فعالیت میکنند. طبق آمار ریاست تربیت بدنی و ورزش افغانستان، از میان ۵۳ فدراسیون ثبت شده در این نهاد، زنان در ۲۴ فدراسیون ورزشی عضویت دارند.
یوگا، ورزشی با پایگاه زنانه
در این میان نخستین باشگاه ورزشی یوگا زنان در کابل از شش ماه پیش شروع به کار کرده است و هنوز فدراسیونی در افغانستان ندارد. فخریه ممتاز در کنار ارائه مجموعهای از خدمات رفاهی، صحی/ سلامتی به زنان، مؤسس نخستین باشگاه یوگا افغانستان است.
وی به یورونیوز میگوید: «در میان استقبال کنندگان زن، استقبال دختران نوجوان برای ما، جالب توجه بود. آنها درباره انگیزه ثبتنام برای ورزش یوگا گفتهاند که درباره این ورزش مطالعه داشتند و با آگاهی برای رسیدن به آرامش درونی در کلاسهای یوگا شرکت کردند.»
فخریه ممتاز و تیم یوگایش تلاش دارند از طریق این ورزش به آرامش درون و صلح برسند. وی میگوید: «تا زمانی که در درون خود به آرامش شخصی نرسیم، نمیتوانیم به آرامش جامعه برسیم و ورزش یوگا ما را به آرامش فردی میرساند.»
بر اساس آمار ریاست تربیت بدنی افغانستان در یک و نیم دهه اخیر، زنان ورزشکار نزدیک به ۲۰۰ مدال در مسابقات ورزشی بدست آوردهاند.
گرایش دختران جوان به ورزشهای رزمی
ورزشهای رزمی، پیش از این به عنوان یک ورزش مردانه در افغانستان محسوب میشد، اما در چند سال اخیر، دختران جوان هم به این ورزش روی آوردهاند. موی تای از ورزشهای رزمی مورد علاقه دختران ورزشکار در افغانستان است که از هشت سال پیش تا کنون در افغانستان، زنان هم در این رشته مشغول به ورزش هستند.
صفر جعفری، استاد ورزش موتای دختران، در یک زیرزمین در غرب کابل، باشگاه ورزشی دارد و دختران و پسران را در شیفتهای جداگانه آموزش میدهد. او به یورونیوز میگوید هشت سال است که به ورزش موی تای مشغول است و به این باور رسیده که باید دختران همانند پسران حق آموزش در رشتههای مختلف ورزشی داشته باشند، به همین خاطر از چندی پیش به این سو به آموزش دختران مشغول است.
به گفته وی، حضور دختران در مسابقات ورزشی در کشور و آوردن مدالهای قهرمانی گویای این حقیقت است که زنان هم باید در رشتههای رزمی حضور پررنگ داشته باشند.
شکیبا حیدری صنف یازده مکتب (کلاس سوم دبیرستان) را تمام کرده است و از سه سال پیش تا به امروز در رشته رزمی موی تای فعالیت میکند. او در گفتگو با یورونیوز خاطرنشان میکند: «هنگامی که تصمیم گرفتم در رشته موی تای ورزش کنم، مادرم با این تصمیمم مخالفت کرد، اما پدرم مهمترین مشوق من برای ادامه ورزش رزمی بود و پس از هر بار شرکت در یک مسابقه ورزشی و گرفتن مدال، از پدرم هدیههای تشویقی دریافت کردم و این ورزش به من قدرت داد تا به دیگران اجازه ندهم که مرا در خیابان و خانه مورد آزار و اذیت قرار دهند.»
مهین نظری، ورزشکار نیز در اینباره به یورونیوز میگوید: «من به دلیل انحراف دید، مجبورم همیشه اوقات عینک بزنم، اما در تنها جایی که احساس نمیکنم که نیاز به عینک دارم باشگاه ورزشی است. هر چند که نزدیکانم می گویند، نیازی نیست با وجود انحراف دید، خودم را مجبور به ورزش کنم، اما در باشگاه ورزشی بدون هیچ مشکلی ورزش میکنم و این اعتماد به نفس را پیدا میکنم که بر این مشکل جسمی غلبه کنم.»
دختران ورزشکار میگویند که هنوز هم برای ورزش کردن زنان محدودیتهای اجتماعی دارند و برخی خانوادهها نمیتوانند بپذیرند که دخترانشان در رشتههای ورزشی مشغول به فعالیت شوند.
زنان ورزشکار فارغ از خشن بودن یا صلحآمیز بودن رشته ورزشیشان معتقدند که با ورزش از خشونت و آزار دوری میکنند و اعتماد به نفسشان را افزایش میدهند.