فرانسه؛ قربانیان یهودی‌ستیزی از تجربه‌های خود می‌گویند

فرانسه؛ قربانیان یهودی‌ستیزی از تجربه‌های خود می‌گویند
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

نوربرت آلوش،‌ خاخام است و می‌گوید: «هر روز صبح که به اینجا می‌آییم، نمی دانیم چه اتفاقی خواهد افتاد. مسئله مربوط به دفاع از فلسطینیان را با خود فرانسه آورده اند. این عادی نیست. در حال حاضر ما در فرانسه زندگی می‌کنیم. اینجا اسرائیل نیستیم.»

افزایش موج یهودی ستیزی در فرانسه مسئله «علیا» یعنی مهاجرت دسته جمعی یهودی‌ها به اسرئیل را مطرح کرده است. اما اقدامات یهودی‌ستیزانه برخی از آن ها را مجبور کرده است که محل زندگی‌شان در فرانسه را تغییر بدهند. والری گوریا در این گزارش به کنیسه‌ای در حومه پاریس رفته‌است و با کسانی که قربانی اعمال یهودی‌ستیزانه شده‌اند ملاقات کرده است.

خاخام یهودی: این کنیسه را ساخته‌ایم، چون می‌خواهیم اینجا بمانیم

کنیسه شهر «بوندی»‌ یکی از حومه‌های پاریس در یکی از خیابان‌های آرام قرار دارد. آرمان آزوله، رئیس کنیسه را موقع مراسم دعای (نیایش) صبحگاهی ملاقات می‌کنیم. تعداد یهودیانی که برای شرکت در مراسم دعا به کنیسه آمده اند زیاد نیست. حتی روزهای شنبه یهودیان زیادی برای شرکت در مراسم روز شبات به کنیسه نمی‌آیند، چون احساس امنیت نمی‌کنند.

کنیسه برای یهودیان فقط محل عبادت نیست، بلکه محل تجمع و زندگی اجتماعی آن ها نیز به حساب می‌آید.

آرمان آزوله، رییس کنیسه سعی کرده‌است برای جذب یهودیان به اینجا کاری انجام بدهد. او می‌گوید:‌ «برای نوسازی کنیسه خیلی سرمایه گذاری کرده ایم. فعالیت‌ها و کارهای زیادی را در اینجا شروع کرده‌ایم تا یهودیان به اینجا برگردند.»

ایلان آزاگوگ، خاخام کنیسه «بوندی»‌ می‌گوید: ««به در و دیوار و پنجره قفل زدیم. دوربین نصب کرده‌ایم. چرا؟ چون یهودیان مورد اعمال خشونت آمیز قرار می‌گیرند. اسم نمی برم اما عده ای هستند که با یهودیت دشمنی دارند. این افراد چه می خواهند؟‌ می‌خواهند در ما ترس و وحشت ایجاد کنند که بترسیم و فرار کنیم و از فرانسه برویم. هدفشان این است‌؟ اما ما کوتاه نمی آییم. امیدواریم بتوانیم در فرانسه زندگی کنیم. این کنیسه را بتازگی ساخته‌ایم. چون می خواهیم اینجا بمانیم.»

طی ۱۵ سال گذشته تعداد خانواده‌های یهودی ساکن در «بوندی» کاهش پیدا کرده است. دلایل زیادی برای مهاجرت یهودی‌ها و ترک فرانسه از سوی آنها وجود دارد، اما یکی از دلایل، افزایش یهودی‌ستیزی است.

نوربرت آلوش،‌ خاخام است و می‌گوید: «هر روز صبح که به اینجا می‌آییم، نمی دانیم چه اتفاقی خواهد افتاد. مسئله مربوط به دفاع از فلسطینیان را با خود فرانسه آورده اند. این عادی نیست. در حال حاضر ما در فرانسه زندگی می‌کنیم. اینجا اسرائیل نیستیم.»

رافائل کوهن،‌ یکی دیگر از خاخام‌ها می‌گوید:‌ «باید با لباس مبدل به کنیسه بیایم. نمی‌توانم کیپا به سر بگذارم. مجبورم روی سرم کلاه بگذارم. از ترس کسانی با یهودیان دشمنی دارند مجبورم مسیرم را عوض کنم.»

به کانال تلگرام یورنیوز فارسی بپیوندید

«با ورزش رزمی اسرائیلی از خودم دفاع کردم»

ناتانیل،‌ پسر آرمان آزوله سال گذشته قربانی اعمال یهودی ستیزانه شده است. او تصمیم گرفته ورزشی را در دوران کودکی همراه پدرش شروع کند:‌ «کراو کنتاکت» که نوعی ورزش رزمی اسرائیلی برای دفاع شخصی است.

ناتانیل این ورزش را در دوران کودکی با پدرش که استاد «کراو کنتاکت» است انجام می‌داده است. او بدون این ورزش نمی‌توانست جان خود و برادرش را نجات بدهد.

او وقتی با برادرش به خانه بازمی‌گشته به دلیل به سر داشتن کلاه مورد حمله وحشیانه و توهین‌های یهودی ستیزانه یک موتور سوار قرار گرفته است. مردی ناتانیل و برادرش را از ماشین بیرون کشیده،‌ به آنها ناسزا گفته و آن‌ها را به مرگ تهدید کرده است.

ناتانیل توانسته است برادرش را نجات بدهد اما در جریان درگیری شانه‌اش در رفته و دستش به شدت مجروح شده است. او می‌گوید: «اگر فنون دفاع شخصی را بلد نبودم و سلاحی را که در دست داشت کنترل نکرده بودم، نمی‌توانستم به برادرم کمک کنم. این ورزش جان ما را نجات داد.»

او می خواهد ورزش رزمی را به برادر کوچکترش هم بیاموزد. بعد از این اتفاق ناتانیل کیپا به سر نمی گذارد مگر در محله‌هایی که در آن احساس امنیت کند.

بیشتر بخوانید:‌

«نباید اجازه بدهیم این تجربه تلخ ما را از پا درآورد»

منطقه نوزدهم پاریس یکی از این محله‌هایی است یهودیان در آن احساس امنیت می‌کنند. خانواده‌های یهودی زیادی در این منطقه ساکن شده اند.

آرمان آزوله در اینجا آژانس مسافرتی دارد. ناتانیل گاهی به پدر کمک می‌کند. زخمهای روانی ناشی از حمله به او و برادرش هنوز به‌طور کامل درمان نشده است. او می‌گوید: «بعد از این اتفاق،‌ ابتدا فکر کردیم باید کشور را ترک کنیم. پدرم گفت نه! همینجا می‌مانیم. نباید اجازه بدهیم این تجربه تلخ ما را از پا درآورد.»

آرمان آزوله می‌گوید: «پدر من بعد از انفجاری که بعد از اعلام استقلال اسرائیل در مراکش رخ داد و منجر به مرگ ۴۷ یهودی شد، کشور را ترک کرد . پدر همسرم در اردوگاه‌های کار اجباری در روسیه بوده و به همین دلیل همسرم به این جا آمده است. از خودمان می‌پرسیم کجا می‌توانیم برویم. قمار کرده‌ام که تصمیم گرفتم اینجا بمانم. اگر بخواهیم یهودی‌ها در فرانسه بمانند، الان باید دست به کار شویم.»

یهودی‌ستیزی برخی از یهودی‌‌ها را مجبور کرده است محل زندگی‌ خود را داخل فرانسه تغییر بدهند. زنی را ملاقات می‌کنیم که به خاطر آزار و اذیت و اقدامات یهودی‌ستیزانه مجبور شده است خانه ای را که با همسر و سه فرزندش برای ۱۰ سال اجاره کرده بودند،‌ ترک کند.

او داستان خود را اینگونه تعریف می‌کند:‌ «یک شب موقع خواب به خانه ما حمله کردند. همه چیز را دزدیدند، موتور پسرم را شکستند، موتور پسر بزرگم را دزدیدند. کمتر از یک‌ماه بعد، یک روز دیدم روی تمام ماشینم خط کشیده اند،. ماشینم را در پارکینگی، در فاصله ۱۰ متری خانه پارک کرده بودم. روی در سمت راننده نوشته بودند:‌‌ یهودی کثیف.»

مهاجمان، چرخ خودروی ناتالی را نیز پنچر کرده بودند. او می‌گوید که نزدیک بوده تصادف کند. ناتالی در ادامه می‌گوید: «همان موقع پلیس به ما اکیدا توصیه کرد از اینجا بروید فرار کنید. باید فرار کنید. به خاطر یهودی ستیزی یک سال پیش فرار کردیم.»

بعد از این اتفاق ناتالی و خانواده‌اش مجبور شدند چندین ماه در خانه پدرو مادر ناتالی زندگی کنند تا بالاخره در یکی دیگر از حومه های پاریس آپارتمانی پیدا کرده اند.

ناتالی هنوز از شوک‌های بعد از این اتفاق رنج می برد. او می‌گوید حاضر نیست به هیچ قیمتی فرانسه را ترک کند، گرچه هنوز تردید دارد: «درست است که ما یهودی هستیم، اما قبل از آن فرانسوی هستیم. قبلا وقتی ازمن می‌پرسیدند که آیا برای علیا و مهاجرت به اسرائیل به کمک احتیاج دارم یا نه، می‌گفتم نه. اما الان مجبوریم از خانه‌مان فرار کنیم، بلکه باید همه چیز را بگذاریم و برویم، همه چیز را! در کار که به آن مشغولم ۲۰ سال سابقه کار دارم. همسرم،‌‌ بچه‌هایم اینجا هستند و کار می‌کنند. اما با گذشت زمان و چیزهایی که هر روز در اخبار می بینیم و می‌شنوم به خودم می‌گویم: شاید حق با آنها باشد و باید به اسرائیل برویم شاید در نهایت یک روز مجبور به این کار بشویم.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

پلیس بریتانیا درباره «یهود ستیزی» در حزب کارگر تحقیق می‌کند

گالیمار از انتشار مجدد آثار یهودستیزانه سلین منصرف شد

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت