متحیر، وحشت‌زده، ناامید؛ روایت زنان سیاستمدار سوئیسی از آزار کلامی در شبکههای اجتماعی
آگهیزنان سیاستمدار سوئیسی می‌گویند که بارها در پارلمان این کشور مورد انواع آزارها قرار گرفته‌اند، اما آزار کلامی که در شبکههای اجتماعی به آنان وارد شده بر زندگی شخصی آنها تاثیر عمیقی داشته است.
یک کارزار آنلاین در سال ۲۰۱۶ نشان داد که بسیاری از زنان پارلمان سوئیس در محل کار خود به صورت روزانه تحت تبعیض جنسیتی و آزار هستند، اما در عصر دیجیتالی امروز این آزارها از طریق اینترنت به بیرون از محیط کار آنها نیز کشیده شده است.
«مردم فکر می‌کنند در مورد تجاوز دروغ می‌گویم»
یولاندا اشپیز-هاگلین، یکی از اعضای سابق کانتون زوگ که در رابطه با مسائل زنان فعالیت می‌کند، می‌گوید: «زمانی که در شبکههای اجتماعی هدف آزار اینترنتی قرار می‌گیرم احساس ناامیدی می‌کنم.»
او به یورونیوز گفت: «مردم گمان می‌کنند که در مورد ادعاهای تجاوز جنسی دروغ می‌گویم چرا که در برخی موارد بیمارستان نتوانسته مصرف مواد مخدر را ثابت کند و این مساله سبب شد که در رسانه‌های سوئیسی دروغگو به نظر بیایم.»
حتی پس از گذشت زمانی طولانی از این مساله، او هنوز پیام‌هایی از طریق ایمیل و شبکههای اجتماعی دریافت می‌کند که در آنها از او خواسته‌اند که بابت دروغ خود عذرخواهی کند.
«خشمگین و وحشت‌زده بودم»
آماندا گاویلانز، از اعضای کانتون ژنو می‌گوید که زمان سختی را در تلاش برای مقابله با آزار کلامی سپری کرده است.
وی گفت: «نخستین بار در سال ۲۰۱۳ در یک مصاحبه تلویزیونی از یک لابی مخالف نظامی‌گری دفاع کردم. پس از آن یک نامه در صندوق پستی خانه‌ام یافتم که در آن به من و خانواده‌ام توهین شده بود. این اتفاق ناخوشایندی برایم بود.»
خانم گاویلانز در ادامه افزود که همکارانش به وی گفتند که این مساله را نادیده بگیرد. با این حال دو ماه طول کشید تا اثرات بد نامه از ذهن وی بیرون برود چرا که پس از آن به شدت خشمگین و وحشت‌زده شده بود.
همچنین وقتی در یک برنامه تلوزیونی در سال ۲۰۱۷ از حق پوشش زنان و پوشیدن بورکینی در استخر و مکان‌های عمومی دفاع کرد، سیل آزار و اذیت‌های اینترنتی به سمت او روانه شد که در آن وی را «فاحشه» و «هرزه» خوانده بودند.
بورکینی، لباس شنایی است که گروهی از زنان مسلمان برای شنا کردن در اماکن عمومی به جای بیکینی می‌پوشند زیرا تمام بدن را به جز صورت و کف دست می‌پوشاند.
او در ادامه افزود: «بدترین چیزی که وجود دارد آن است که مردم همواره نظرات شما را به چالش می‌کشند و به شما می‌گویند که در اشتباهید. شما به نقطه‌ای می‌رسید که به این مساله فکر می‌کنید چرا فعالیت سیاسی می‌کنید، چرا از برابری حقوق زنان و مردان دفاع می‌کنید در حالی که مردم با توهین‌های جنسیتی با شما برخورد می‌کنند.»
آماندا گاویلانز می‌گوید از اینکه در آن زمان فرم شکایت از آزارگران اینترنتی را پر نکرده احساس پشیمانی می‌کند. وی معتقد است در سوئیس نوعی خشونت کلامی پذیرفته شده علیه زنان سیاستمدار وجود دارد که با آنچه مردان سیاستمدار با آن مواجه هستند متفاوت است و این چرخه همواره تکرار می‌شود.
«از اینکه به دلیل آزار کلامی تغییر رویه دادم پشیمانم»
آدا مارا، یکی دیگر از سیاستمداران زن سوئیسی که مورد آزارهای کلامی بسیاری واقع شده گفت: «احساس می‌کنم که دارای حق عضویت رایگان در شبکههای اجتماعی برای توهین هستم.»
وی سال گذشته در یک پست اینترنتی نوشت: «ایده‌ی یک سوئیس واحد وجود ندارد، تنها افرادی که در آن زندگی می کنند با ایده‌ها و نظرات مختلف و نیز اولویت‌ها و مسائل مختلف وجود دارند، سوئیس من مال شما نیست و سوئیس شما مال من نیست.»
خانم مارا پس از این پست مورد حملات کلامی اینترنتی واقع شد. توهین‌هایی چون «فاحشه»، «مهاجر احمق»، «گذرنامه سوئیسی‌ات را پس بده و به ایتالیا برگرد» وی را بسیار خشمگین کرده بود.
وی می‌گوید که زمانی که به عنوان یک زن در مورد مسائل این چنینی صحبت می‌کنید مردم گمان می‌کنند که شما مهاجر هستند و بنابراین به خود حق می‌دهند شما را با انواع توهین‌‌ها مورد حمله قرار دهند.
آدا مارا همانند آماندا گاویلانز از هتاکان شکایت نکرده و از این بابت پشیمان است اما قصد دارد که در آینده نسبت به آزارهای کلامی واکنش نشان دهد و از افراد هتاک شکایت کند.
قوانین سوئیس در رابطه با آزار کلامی چیست؟
بسته به اینکه آزار کلامی را چگونه دسته‌بندی کنند، برخورد با آن در قانون متفاوت است. با این حال افراد می‌توانند تا سه ماه پس از دریافت توهین و آزار کلامی شکایت کنند و براساس نظر کارشناسان و قضات به این شکایات رسیدگی می‌شود.
آگهیدر همین راستا زنان سیاستمدار سوئیسی با راه‌اندازی یک سازمان مردم‌نهاد موسوم به netzcourage به زنانی که مورد آزار کلامی در اینترنت قرار می‌گیرند، کمک می‌کنند. آنان علاوه بر آموزش راه‌های قانونی در برخورد با این آزارها، به قربانیان کمک کنند تا این مساله را پشت سر گذاشته و به زندگی عادی بازگردند.