کسانی که در شرق اوکراین زندگی می کنند شرایط بسیاری سختی را تجربه می کنند. به جز کمیته بین المللی صلیب سرخ، هیچ سازمان دیگری قادر نیست در مناطق تحت کنترل جدایی طلبان طرفدار روسیه کار کند.
هر چند مدتهاست که بازتاب رسانهای جنگ در شرق اوکراین کمرنگ شده اما واقعیت این است که این جنگ در چهار سال گذشته جان بسیاری از نظامیان اوکراینی و استقلال طلبان حامی روسیه را گرفته است.
از سال ۲۰۱۴ تا کنون ۱۰ هزار نفر در این جنگ کشته شدهاند. این در حالی است که درگیریها بصورت روزمره ادامه دارند.
با این وجود به نظر میرسد که هیچ امیدی برای پایان این جنگ وجود ندارد. آخرین امیدها در جریان کنفرانس مشترک ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه و دونالد ترامپ همتای آمریکایی وی در هلسینکی از دست رفت.
همزمان سازمان پیمان آتلانتیک شمالی، ناتو از یک طرف و کرملین در سوی دیگر هزینه مجهز کردن نظامیان را در دو سوی مرز اوکراین می پردازند، همه اینها در حالیست که غیرنظامیان منطقه بزرگترین قربانیان این جنگ چهار سالهاند.
بیشتر بخوانید:
طرفین مخاصمه در سال ۲۰۱۵ و در شهر مینسک توافق کردند که در درگیریها از جنگنده و یا تجهیزات نظامی سنگین از جمله تانک استفاده نکنند. اما این توافق کمکی به پایان جنگ نکرده است و تنها نبردهای خانه به خانه و زمینی را گسترش داده است. این موضوع روزگار را بر شهروندان عادی بسیار تلخ تر کرده است چراکه شاهد جنگ های پارتیزانی و غیرمتمرکز دو طرف درگیری هستند.
کسانی که در شرق اوکراین زندگی می کنند شرایط بسیاری سختی را تجربه می کنند. به جز کمیته بین المللی صلیب سرخ، هیچ سازمان بشردوستانه بین المللی دیگری قادر نیست در مناطق تحت کنترل جدایی طلبان طرفدار روسیه کار کند.
سازمانهای بشردوستانه می گویند که بازسازی باید بخشی از هر فرایند صلح باشد. اما بازسازی اغلب سال ها طول می کشد و عمدتا خود مردم، گاهی با کمک های مالی بین المللی، این کار را انجام می دهند.