«طالبان که به قریه آمده بودند مجهز بودند با وسایل پیشرفته نظامی، دوربین و دوربین [دید] در شب. دیگر مردم این جور وسایل ندارند. ما دقیق نمیدانیم که این گروه با کی میجنگد. مردم نقل قول کردند که این وسایل پیشرفته را از ایران گرفتهاند.»
گزارش از فائقه اشکوری
نیروهای طالبان در ولایت غزنی از ساکنان مالیات دریافت می کنند. بر اساس این گزارش که خبرنگار یورونیوز فارسی با استناد به گواهی چند شهروند افغان تهیه کرده است اسلامگرایان طالبان در حال حاضر کنترل بیش از ۴۰ درصد خاک افغانستان را در دست دارند و در مناطق تحت کنترل خود از مردم محلی مالیات دریافت میکنند.
این گزارش حاصل ارتباط و گفتگوی تلگرامی با یک شهروند ولایت غزنی است که شاهد حمله طالبان به این شهر بوده است. گفتگو در زمان اقامت کوتاه وی در خارج از محدوده کنترل طالبان در کابل انجام شد. او بلافاصله پس از گفتگو به غزنی باز گشت و همان طور که انتظار میرفت ارتباط با او قطع شد.
گفتگو جزییاتی از زندگی روزمره مردمی را نشان میدهد که در قلمرو تحت کنترل طالبان زندگی میکنند. شهروندی که در این گفتگو شرکت کرد، تردیدی ندارد که با فاش شدن نام و حتی شغلش که دولتی هم نیست، زندگی خود را در معرض خطر قرار میدهد. او نام مستعار «محفوظ» را برای خود برگزید و همچنین درخواست کرد که نامهای مشخص کننده موقعیت دقیق جغرافیایی، در برگهی اخذ عشریه (مالیات) طالبان پوشانده شود.
«محفوظ» می گوید که از زمان حمله طالبان، مدارس بسته شده، دخترها به ویژه اجازه ندارند از خانه بیرون بروند، اینترنت قطع است، راههای ارتباطی با غزنی مسدود شده و تحت نظر طالبان است.
وی می افزاید: «طالبان در تاریخ نوزده ماهِ پنج، به شهر غزنی حمله کردند. تعدادی از نیروهای دولتی با آنها درگیر و کشته شدند و برخی فرار کردند. نیروی هوایی نتوانست طالبان را بزند. طالبان به خانههای مردم حمله کرد و ساختمان ادارات دولتی را به کل به آتش کشید. حتی مارکتها و فروشگاههای شخصی که مال مردم بود را هم به آتش کشید.»
با اینحال «محفوظ» در ادامه می گوید که «رفتار طالبان با مردم خوب بود. مردم را از خانه بیرون نیاورد و کاری به کار مردم نداشت. قبل از حمله طالبان، شهر عادی و آرام بود. مردم دنبال کار و کاسبی و گشت و گذار و زندگی خود بودند. مردم خبر نداشتند طالبان حمله میکنند. با حمله طالبان، مردم دستپاچه شدند. طالبان به مردم گفتند شما آرام باشید، ما با شما کاری نداریم، با کسی کار داریم که دولتی باشد.»
او در ادامه به دریافت خمس و زکات توسط طالبان اشاره می کند و می گوید: «گفتند شما خمس و زکات را بدهید، ما با شما کار نداریم. وقتی آمدند پرس و جو کردند که فلانی کجاست. من آن موقع سر کار نبودم.» به گفته محفوظ، طالبان اطلاع دقیقی از وضعیت ساکنان دارند و آنها را میشناسند؛ «طالبان منطقه ما را می شناسند، به خاطر شغلم مرا از قبل میشناسند. طالبان مردم منطقه را [هم] میشناسند، اطلاعاتشان هم خیلی دقیق است. اگر ببینند [کسی مشکوک است] میگیرند. من به خانه آمدم و دیگر جایی رفتن نمیتوانستیم. طالبان با موتر (ماشین) آمدند. راهها را بسته بودند و نمیتوانستیم خارج شویم. آنها دوباره به من سر زدند، این بار برگشته بودم. سلام و علیک کردیم. پرس و جو کردند که شما کجا بودید، ما کجا بودیم.»
«طالبان از مردم مالیات میگیرد، از ایران سلاح»
محفوظ می افزاید: «یک روز در قریه بودیم که [طالبان] از خانه یکی آمدند و چای و نان خواستند. [اهالی] پرسیده بودند که شما کی هستید گفتند ما [گروپ] جریهایم. همان اول که آمده بودند برگه عشریه (مالیات) به مردم دادند. آنها از مردم عشر گندم، جو، کچالو (سیبزمینی) و دیگر محصولات را میگیرند.»
محفوظ به نقل از مردم محل از حمایت ایران از طالبان می گوید: «طالبان که به قریه آمده بودند مجهز بودند با وسایل پیشرفته نظامی، دوربین و دوربین [دید] در شب. دیگر مردم این جور وسایل ندارند. ما دقیق نمیدانیم که این گروه با کی میجنگد. مردم نقل قول کردند که این وسایل پیشرفته را از ایران گرفتهاند. شاید هم در ایران آموزش دیده بودند. از ایران تعریف میکردند.
سر صحبت را باز کردند که کل کشورهای اسلامی خلیج [فارس] مزدور شدهاند و از بین تمام کشورهای منطقه فقط ایران باقی مانده که ایران همکاری و کمک دارد. [ایران] از سر وسایل نظامی کمک میکند. ما دیگر پرسان نمیتوانیم بکنیم. ولی آنها خودشان این گپها را میگویند. آنها که آمده بودند دنبال ما، به زبان هزارگی گپ میزدند و شبیه هزارهها بود که شیعهاند.»
محفوظ در پایان از آروزی خود می گوید:«از زمان حمله طالبان، دخترهای من در خانه زندانیاند. گناه دارند، خدا را خوش نمیآید، مدرسه رفتن و درس خواندن نمیتوانند. زندگیشان تباه میشود. خیلی میخواهم آنها را تحت نظارت خانواده به اروپا بفرستم تا مدرسه بروند. برای پدر فرستادن دختر به جای دور و غریب سخت است ولی این تنها خواسته من است.»