دختران خیابان انقلاب و نومسلمانان اروپا در یک مسیر حرکت می‌کنند؟

دختران خیابان انقلاب و نومسلمانان اروپا در یک مسیر حرکت می‌کنند؟
نگارش از Amirbehnam MASOUMI
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

هاله الباجی: ««این دو حرکت، با وجود آنکه یکسره متفاوت و حتی کاملا متضاد به نظر می‌رسند، در واقع دو کنش رهایی بخش هستند.»

آگهی

در دی ماه ۱۳۹۶ (دسامبر ۲۰۱۷) و تنها چند روز پیش از آغاز اعتراضات گسترده در شهرهای مختلف ایران، ویدا موحد اولین زنی بود که روسری خود را در یک مکان عمومی از سر برداشت و جریانی را به راه انداخت که به «دختران خیابان انقلاب» مشهور شد: حرکتی علیه حجاب اجباری.

از حدود ۲ دهه پیش در کشورهای مهاجرپذیر اروپا و آمریکای شمالی، نسل سوم و چهارم مهاجران مسلمان، برخلاف عرف و بعضا بر اساس قوانین جامعه میزبان، بر پوشش حجاب و تن‌پوش اسلامی اصرار می‌ورزند. این رویکرد به‌ویژه در کشورهایی مانند فرانسه که با تفسیر مُوَسع از قانون لائیسیته، نوعی برخورد ایدئولوژیک با مساله نمود اجتماعی اعتقادات مذهبی دارند، همواره جنجالی می‌شود. آخرین مورد چنین جنجالی اعتراض به پوشش ورزشی اسلامی دکتلون بود که باعث عقب‌نشینی این شرکت از فروش این محصول شد.

بیشتر بخوانید: عقب‌نشینی در برابر انتقادها نسبت به «حجاب ورزشی»؛ دکتلون روسری نمی‌فروشد

دانشسرای عالی علوم لیون با همکاری «بنیاد شرق مون پلرَن» سوئیس در روزهای ۲۸ و ۲۹ مارس کنفرانسی را با عنوان «زنان، آزادی و حقوق در اسلام» برگزار کرد. مساله حجاب، طبیعتا یکی از موضاعات مورد توجه سخنرانان این برنامه بود.

هاله الباجی، نویسنده، متفکر و استاد دانشگاه تونس در سخنرانی خود با عنوان «سنت و آزادی» رواج حجاب اسلامی در غرب و به‌طور کلی حجاب را از نمودهای پسامدرنیته در اروپا و آمریکای شمالی توصیف کرد. او روسری را «نشانه‌ای پسامدرن برای عرضه و به نمایش گذاشتن خصوصی‌ترین بخش وجود زنان» توصیف کرد.

هاله الباجی

وقتی با یادآوری موارد حجاب اجباری در خاورمیانه و به‌ویژه ایران، از او پرسیدم فکر نمی‌کند تعریفش از پوشش اسلامی بیش از حد «اروپامحور» (euro-centriste) است، پاسخ داد: «حجاب در غرب به شکلی بازگشت پوشش اسلامی است. در حالی که در خاورمیانه و به‌ویژه ایران، حجاب نماد موضع اسلام سیاسی نسبت به زنان است.» خانم الباجی با اشاره به پدیده کشف حجاب در معابر عمومی ایران و مقایسه آن با موج بازگشت حجاب در غرب و به‌ویژه فرانسه افزود: «این دو حرکت، با وجود آنکه یکسره متفاوت و حتی کاملا متضاد به نظر می‌رسند، در واقع دو کنش رهایی بخش هستند: جایی که زنان آگاهانه معیارهای یکدست کننده حاکم را به چالش می‌کشند. زنان ایرانی و زنان مسلمان غربی با بازیِ حجاب، بازیگر آگاه رهایی خود هستند.»

خبرگزاری فرانسه
تظاهرات زنان در فرانسه در سال ۱۹۸۸ برای آزادی پوشش اسلامیخبرگزاری فرانسه

مساله وجود تشابه میان کشف حجاب «دختران خیابان انقلاب» در ایران و موج استفاده از پوشش اسلامی در غرب را با دو تن دیگر از شرکت کنندگان در همین کنفرانس مطرح کردم: شهلا شفیق، نویسنده و عضو شورای عالی برابری حقوق زنان و مردان فرانسه و صوفی بسیس، نویسنده، سیاستمدار و مورخ تونسی.

شهلا شفیق با اشاره به تجربه کار در حاشیه‌های عمدتا مهاجرنشین فرانسه گفت: «رواج حجاب در اروپا، می‌تواند واکنشی آگاهانه و سیاسی به نژادپرستی و اسلام‌ستیزی رایج در غرب باشد. به هر حال می‌توان گفت با شکلی از عمل سیاسی روبه‌رو هستیم.» وی کشف حجاب «دختران خیابان انقلاب» را سیاسی‌تر از حرکت‌های زنان مسلمان‌تبار مهاجر توصیف کرد و افزود: «در ایران، از زمان حاکمیت جمهوری اسلامی، همه چیز سیاسی شده است. اعمال قدرت حکومت در خصوصی‌ترین عرصه‌های زندگی شهروندان سیاسی است و به همین ترتیب واکنش‌های شهروندان به رفتار حکومت را هم باید سیاسی دانست.» خانم شفیق معتقد است که حرکت «دختران خیابان انقلاب» اگرچه به معنای کلاسیک جامعه شناسی یک جنبش نیست، اما عملی آگاهانه و گسترده است که به احتمال زیاد شکل نوینی از جنبش اجتماعی را به نمایش می‌گذارد؛ جایی که شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها، خلاء سازماندهی را پر می‌کنند.»

قرار ملاقات ایرانی سیمون دوبوار، آخرین کتاب شهلا شقیق است

صوفی بسیس با وجود آنکه حرکت هر دو گروه از زنان را آگاهانه می‌داند اما نسبت به رواج حجاب در اروپا خوشبین نیست. وی‌ می‌گوید: «روسری سر کردن یا استفاده از گونه‌های دیگر حجاب اسلامی، قبلا یک مساله سنتی بود. دختران و زنان بر اساس آموزه‌های خانواده و اجتماع و بدون انگیزه سیاسی، پوشش اسلامی را قبول یا رد می‌کردند.» وی با اشاره به درجه بالاتر محافظه‌کاری مذهبی در میان جوامع مهاجران در غرب نسبت به کشورهای مبداء افزود: «از دو دهه پیش، حجاب در اروپا و آمریکای شمالی و به‌ویژه در فرانسه، به یک امر سیاسی تبدیل شده است. همزمان با بالا رفتن میزان فعالیت و محبوبیت گروه‌های اسلام‌گرا، پوشش اسلامی به نوعی مانیفست (بیانیه) تعلق خاطر به این جریان‌های اسلام‌گرا به شمار می‌رود.»

صوفی بسیس

خانم بسیس با انتقاد شدید از تبعیض سیستماتیک (نظام‌مند) در کشورهای مهاجرپذیر به‌ویژه در اروپا می‌گوید: «ساختار این جوامع در جذب و هضم جمعیت تازه واردان و به‌ویژه نسل‌های بعدی مهاجران شکست خورده است. این دسته از افراد با انتخاب آگاهانه حجاب و پوشش اسلامی سعی می‌کنند هویتی را که جامعه از آن‌ها دریغ کرده است، برای خود ایجاد کنند.» وی با اشاره به تجربه ایران گفت: «حرکت اخیر کشف حجاب در ایران، مانند بازگشت حجاب در اروپا، واکنش آگاهانه و سیاسی زنان به سرکوب و تحمیل یک مدل خاص از پوشش واحد است.»

در روزهای آینده تلاش می‌کنیم بخش‌های دیگری از این کنفرانس و به‌ویژه تفاوت عمیق دیدگاه‌ها نسبت به امکان تفسیر متفاوت از متون مقدس اسلامی و امکان اصلاح دینی به نفع زنان در ایران و کشورهای عرب شمال آفریقا را بررسی کنیم.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

در جهان تنها شش کشور اروپایی برابری حقوق زنان و مردان را رعایت می‌کنند

ایلهان عمر؛ تلاش دموکرات‌ها برای اجازه ورود با حجاب به مجلس نمایندگان

ماکرون وعده داد مفهوم «رضایت» را به تعریف تجاوز جنسی در قوانین فرانسه بگنجاند