میزان مصرف محصولات دامی در کشورهای توسعه یافته سه برابر کشورهای در حال توسعه است اما تراکم جمعیت در کشورهای در حال توسعه حدود شش برابر کشورهای توسعه یافته است.
آگهیآمارهای سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) نشان می‌دهد که سرانه مصرف محصولات دامی در کشورهای در حال توسعه در طی نیم قرن گذشته سه برابر شده است.
آمارهای نیم قرن گذشته (از سال ۱۹۶۵ تا ۲۰۱۵ میلادی) نشان می‌دهد که سرانه مصرف گوشت، شیر و سایر لبنیات در کل جهان حدود دو برابر افزایش یافته است. با این حال، نرخ تغییرات در کشورهای توسعه یافته سه مرتبه بیشتر از کشورهای در حال توسعه است.
میانگین سرانه مصرف گوشت در کشورهای در حال توسعه در سال ۱۹۶۵ حدود ۲۸ کیلوگرم در مقابل ۱۸۶ کیلوگرم در کشورهای توسعه یافته بود.
سرانه مصرف گوشت در کشورهای در حال توسعه به ۵۵ کیلوگرم رسیده و تا سال ۲۰۳۰ به ۶۶ کیلوگرم افزایش خواهد یافت. این نرخ در کشورهای توسعه یافته ۲۱۷ کیلوگرم بوده و تا سال ۲۰۳۰ به ۲۲۱ کیلوگرم خواهد رسید.
همچنین میانگین سرانه مصرف شیر و دیگر محصولات لبنی در کشورهای در حال توسعه در سال ۱۹۶۵ حدود ۱۰.۲ کیلوگرم در مقابل ۶۱.۵ کیلوگرم در کشورهای توسعه یافته بود.
سرانه مصرف شیر و دیگر محصولات لبنی در کشورهای در حال توسعه به ۴۱.۳ کیلوگرم رسیده و تا سال ۲۰۳۰ به ۴۵.۳ کیلوگرم افزایش خواهد یافت. این نرخ در کشورهای توسعه یافته ۹۵.۷ کیلوگرم بوده و تا سال ۲۰۳۰ به ۱۰۰.۱ کیلوگرم خواهد رسید.
سرانه مصرف محصولات گوشتی و لبنی در کشورهای در حال گذار در حد وسط کشورهای توسعه یافته و کشورهای در حال توسعه قرار دارد.
با وجود اینکه مصرف گوشت و لبنیات در کشورهای توسعه یافته سه برابر کشورهای در حال توسعه است، اما سرانه مصرف این محصولات در کشورهای در حال توسعه در نیم قرن گذشته حدود ۳۰۰ درصد رشد یافته است. این در حالی است که کشورهای در حال توسعه و کشورهای در حال گذار در همین مدت نرخ رشد ۱۰ تا ۴۰ درصدی را تجربه کردند.
بیشتر بخوانید:
- جمعیت جهان تا سال ۲۱۰۰ از مرز ۱۰ میلیارد نفر می‌گذرد؛ آیا زمین گنجایش دارد؟
- جنبش اختیاری انقراض انسان؛ آیا زمین از نابودی آدمیزاد سود خواهد برد؟
- ورود داروها به چرخه غذایی حیوانات؛ خطری خاموش در کمین حیات
مزایا و معایب افزایش مصرف فرآورده‌های دامی
میزان تولید و مصرف محصولات دامی می‌تواند به عنوان یکی از شاخصه‌های توسعه یافتگی در نظر گرفته شود.
گرچه آمار فوق نشان دهنده بهبود میزان دسترسی به محصولات دامی در کشورهای در حال توسعه و کاهش تبعیض و فقر است اما از سوی دیگر مساله روزافزون تخریب جنگل‌ها برای تبدیل آنها به مزارع کشاورزی و دامداری به حد بحرانی رسیده است.
تولید گوشت و لبنیات به طور مستقیم و غیرمستقیم سبب افزایش گرمایش دمای زمین و بروز تغییرات اقلیمی می‌شود.
در سال ۱۹۶۵ حدود ۷۰ درصد جمعیت جهان در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کردند و این رقم در سال ۲۰۳۰ به ۸۵ درصد خواهد رسید. این مساله به این معناست که گرچه میزان مصرف محصولات دامی در کشورهای توسعه یافته سه برابر کشورهای در حال توسعه است اما تراکم جمعیت در کشورهای در حال توسعه حدود شش برابر کشورهای توسعه یافته است.
گزارش‌های دیگر فائو نشان می‌دهد که دامداری صنعتی مسئول انتشار ۱۳ تا ۱۸ درصد از گازهای گلخانه‌ای است و افزایش دمای زمین است.
با این وجود مطالعات جدید حاکی از آن است که ظرف ۲۰ سال آینده حدود ۶۰ درصد از گوشت تولیدی برای غذای انسان از طریق کشتار حیوانات نخواهد بود و محصولات گوشتی با فرآورده‌های آزمایشگاهی مشابه یا محصولات گیاهی جایگزین می‌گردند.
بیشتر بخوانید: