گروه های حقوق بشر همچنین نگرانند که محدودیت های اعمال شده برای جلوگیری از شیوع ویروس در جنوب شرقی آسیا به تکرار بحران سال ۲۰۱۵ مجر شود که طی آن امتناع پذیرش پناهجویان روهینگیایی از سوی تایلند باعث شد تا قاچاقچیان انسان آنها را به روی آب‌های متلاطم دریا رها بکنند.
آگهیسازمان ملل متحد روز پنجشنبه از خطرهای پیش‌روی اقلیت روهینگیا که برای یافتن زندگی بهتر دست به مهاجرت دریایی به کشورهای جنوب شرق آسیا زده‌اند، به شدت ابراز نگرانی کرد.
کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امورپناهندگان نسبت به آنچه «خطرهای جدی فوری» برای مهاجران روهینگیایی سوار بر قایق ها در خلیج بنگال و دریای آندامان خوانده به شدت ابراز نگرانی کرده و از کشورهای جنوب شرقی آسیا خواسته است که از بستن درهای پناهندگی به روی آنها خودداری کنند.
به گفته گروه های حقوق بشر ، چندین قایق ماهیگیری حامل صدها نفر از اقلیت مسلمان روهینگیا که آنها را روهینگیا می‌نامند به تازگی در پی رد شدن درخواست پناهندگی‌اشان در مالزی راه بنگلادش را در پیش گرفته‌اند..
این در حالی است که گارد ساحلی بنگلادش هفته گذشته از پهلو گرفتن یک قایق حامل نزدیک به ۴۰۰ روهینگیایی درمانده و گرسنه پس از هفته‌ها سرگردانی به روی دریا میان تایلند و مالزی خبر داده بود. بازماندگان این سفر طولانی گفته بودند دست کم ده‌ها تن از مهاجران به دلیل ضعف شدید و ناتوانی جسمی جان خود را از دست داده اند.
ایندریکا راتویت، مدیر دفتر منطقه ای کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امورپناهندگان در آسیا و اقیانوس آرام از کشورهای جنوب شرق آسیا خواسته است برای جلوگیری از بروز یک بحران انسانی بیشترین همکاری و مسئولیت را از خود نشان دهند.
این مسئول نهاد زیر مجموعه سازمان ملل متحد در ادامه می‌گوید: گزارش‌های رسیده از وضعیت پناهجویان روهینگایی که به روی آب‌‌ها سرگردان شده‌اند ما را به شدت نسبت به قریب الوقوع بودن خطرهای جدی پیش روی مردان، زنان و کودکان سوار بر قایق‌ها که امکان تخلیه مسافران در سواحل برخی کشورها را ندارند، نگران کرده است.
مدیر دفتر منطقه ای کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امورپناهندگان در آسیا و اقیانوس آرام همچنین یادآور شد: «درست است که شرایط بحرانی ناشی از شیوع بیماری کووید ۱۹ همه کشورها بایست به خوبی مرزهای خود را مدیریت کنند اما این اقدام نباید منجر به بستن راه پناهندگی به روی افراد مستاصل و بازگرداندن آنها به موقعیت‌های خطرناک شود.»
گروه های حقوق بشر همچنین نگرانند که محدودیت های اعمال شده برای جلوگیری از شیوع ویروس در جنوب شرقی آسیا به تکرار بحران سال ۲۰۱۵ مجر شود که طی آن امتناع پذیرش پناهجویان روهینگیایی از سوی تایلند باعث شد تا قاچاقچیان انسان آنها را به روی آب‌های متلاطم دریا رها کنند.
برغم آنکه مقامات بنگلادش گفته‌اند که از پذیرش مهاجران جدید معذورند اما یک مقام گارد ساحلی این کشور اعلام کرد که جستجو برای یافتن قایق های سرگردان که احتمالا به سوی سواحل بنگلادش در حرکت‌اند ادامه دارد.
یکی از مسئولان دیگر که نامی از وی برده نشده نیز گفته استک «اگر ما نتوانیم این پناهجویان روهینگیا را نجات دهیم ، چه کسی مسئولیت جان آنها را بر عهده خواهد گرفت؟»
بیش از یک میلیون روهینگیا هم اکنون در اردوگاه‌های پناهجویان در جنوب بنگلادش زندگی می کنند. اغلب این افراد پس از سرکوب گسترده توسط مقامات دولتی میانمار درسال ۲۰۱۷ از آن کشور رانده شده‌اند. ارتش میانمار عملیات سرکوب را پاسخی به حملات شورشیان روهینگیایی قلمداد کرده بود.
میانمار آزار و اذیت اقلیت روهینگیا را انکار می کند و می گوید که آنها یک گروه قومی بومی نیستند بلکه مهاجرانی از آسیای جنوبی هستند که در این کشور مستقر شده‌اند.