چرا این ویدئوها جنجال‌برانگیز شد، با دیدن آنها چه اطلاعاتی می‌توان به دست آورد و چرا مطالعه بشقابپرندهها برای پژوهشگران مهم است؟
آگهیپنتاگون، وزارت دفاع آمریکا ۲۷ آوریل سه ویدئو با موضوع «اشیای پرنده ناشناس» را از حالت طبقه‌بندی شده خارج کرد. این ویدئوها پیش‌تر منتشر شده بودند و تا سپتامبر ۲۰۱۹ میلادی که پنتاگون به آن واکنش رسمی نشان داد در آرشیو این وزارت‌خانه جزو مطالب طبقه‌بندی شده قرار داشت.
اولین بار در سپتامبر ۲۰۱۹ میلادی بود که نیروی دریایی ایالات متحده صحت این ویدیو را تایید کرد. در تازه‌ترین واکنش، همین نیرو سه ویدیو را رسما از حالت طبقه‌بندی خارج کرده و در اختیار عموم گذاشته است. سخنگوی نیروی دریایی ایالات متحده به نقل از پنتاگون می‌گوید که این سازمان پس از بررسی دقیق تصمیم گرفته است ویدئوها را از حالت محرمانه خارج کند چراکه آنها افشا کننده توانمندی یا سامانه خاصی نیستند و تاثیری روی بررسی‌ها و تحقیقات آینده درباره این پدیده‌های پرنده ناشناس ندارند.
یورونیوز در گفت‌وگو با «جان سی هرزان»، مدیر اجرایی «موفون، Mufon»، یکی از بزرگترین سازمان‌های پژوهشی آمریکا در حوزه اشیاء پرنده ناشناس (یوفو یا بشقابپرنده) جزییات مربوط به این سه ویدیو را بررسی کرده است. آقای هرزان به این سوال‌ها پاسخ می‌گوید که چرا این ویدئوها جنجال‌برانگیز شد، با دیدن آنها چه اطلاعاتی می‌توان به دست آورد و این که چرا مطالعه بشقابپرندهها برای پژوهشگران مهم است؟
بعنوان اولین سوال از وی می‌پرسیم: خروج اسناد طبقه‌بندی شده نظامی توسط پنتاگون خبری نیست که بشود هر روز آن را در اخبار سراغ گرفت. اهمیت این ویدیوها در چه بود که باعث شده پنتاگون رسما به آنها واکنش نشان بدهد؟
«جان سی هرزان» می‌گوید: این سه ویدیو را اولین‌بار شخصی به نام «لوئیس الیزوندو» در سال ۲۰۱۷ منتشر کرد. او در آن زمان سرپرست «برنامه ویژه شناسایی تهدید هوافضا، AATIP» یکی از پروژه‌های مهم پنتاگون بود.
این ویدیوها دست‌مایه گزارشی شد که روزنامه نیویورک تایمز در ۱۶ دسامبر ۲۰۱۷ میلادی (۲۵ آذرماه ۱۳۹۶) منتشر کرد، گزارشی که در آن ادعاهایی درباره برنامه‌های آمریکا برای تحقیق در مورد بشقابپرندهها مطرح شده بود.
گزارش نیویورک‌تایمز وزارت دفاع را شگفت‌زده کرد. چون انتظار نداشت داده‌هایش به خارج درز کرده باشد. پنتاگون تحقیقات مفصلی درباره چگونگی درز این اطلاعات انجام داد و از جمله آقای «الیزوندو» را بازخواست کرد.
پنتاگون و ارتش آمریکا چند روز پیش به طور رسمی اعلام کردند، این ویدیو می‌تواند از بخش «اطلاعات طبقه‌بندی شده» خارج شده و در اختیار عموم قرار بگیرد. آنها در ضمن گفتند، این ویدیوها نشان می‌دهد آن‌چه منتشر شده یک تصویر واقعی است، نه جلوه ویژه و تاکید کردند که پرنده ناشناس به هیچ کشوری ارتباطی ندارد.
این سخن پنتاگون صحت ادعاهای قبلی «لوئیس الیزوندو» را رسما تایید می‌کند که این یک پیروزی مهم برای ماست.
به عنوان یک متخصص در سه ویدیوی «بشقابپرنده» چه می‌بینید؟
براساس آن‌چه در ویدیوها دیده می‌شود ما با یک شی پرنده طرف هستیم که قدرت مانور و سرعت جابجایی بالایی دارد. از قابلیت چرخش فوق‌العاده‌ای برخوردار است و احتمالا از مکانیزم‌های مربوط به مهندسی فضا-زمان در ساخت آن استفاده شده است.
مساله قطعی دیگر این‌که، ما با یک شیء پرنده واقعی طرف هستیم، نه یک جلوه ویژه کامپیوتری یا فیلم ساختگی. این را هم می‌دانیم که کنترل این شیء پرنده را یک هدایتگر هوشمند در اختیار دارد و حرکاتش اصلا تصادفی نیست.
بعضی‌ها می‌گویند این بشقابپرنده یا بقیه اشیاء پرنده‌ای که به نام یوفو می‌شناسیم و گاهی خبرهایی درباره‌شان منتشر می‌شود، بخشی از یک برنامه نظامی، تحقیقاتی یا جاسوسی مخفی هستند. نظر شما چیست؟
برای این‌که وسیله‌ای با قابلیت‌هایی که دیدیم ساخته شود، باید در چند فناوری، از جمله فناوری هسته‌ای، به پیشرفتهای قابل ملاحظه‌ای برسیم اما واقعیت این است که تا رسیدن به آن موقعیت راه درازی در پیش داریم. امروز حتی پیشرفته‌ترین جت‌های ارتش آمریکا قدرت مانور، سرعت و چرخش‌شان شبیه این بشقابپرنده نیست.
البته هرچیزی امکان دارد. ممکن است یک جایی در کره زمین برنامه‌ای تحقیقاتی در حال اجرا باشد که ما از آن بی‌خبر هستیم. اما اگر چنان برنامه‌ای وجود داشته باشد، احتمالا مدیران پروژه فکری به حال مخفی کردن آن هم کرده‌اند چون بعید است کسی دلش بخواهد چنین وسیله پیشرفتهای را در معرض دید همه بگذارد.
خیلی‌ها می‌گویند بشقابپرندهها واقعی نیستند و فقط با یک فرضیه یا شاید توهم طرف هستیم. فارغ از این ویدیوهای بشقابپرنده اخیر، آیا بشقابپرندهها واقعی هستند؟
البته که اشیاء ناشناس پرنده یا آن‌چه با نام یوفو می‌شناسیم واقعی هستند. آن‌چه ما به اسم یوفو می‌شناسیم توهم یا خیال نیست اما کسر بسیار کوچکی از آن‌چه در آسمان دیده می‌شود، ممکن است بشقابپرنده از آب در بیاید.
همین الان اگر به بالای سرتان نگاه کنید، اجسام پرنده زیادی را می‌بینید. از ماهواره‌های جدید و قدیمی تا سفینه‌های مختلف، موشک و بسیاری اجسام دیگر. از بین همه اینها، فقط یک کسر بسیار کوچک چیزهایی هستند که می‌توان اسم‌شان را «بشقابپرنده» گذاشت.
ما در بنیاد پژوهشی «موفان» هر ماه شاید حدود ۵۰۰ تا هزار گزارش و ویدیو دریافت می‌کنیم اما فقط چند تایشان توجه‌مان را جلب می کنند و چیزهایی هستند که توضیحی برایشان پیدا نمی‌شود.
این اشیاء خاص معمولا سرعت بالایی در حد چند هزار مایل در ساعت دارند و ظاهرشان خیلی با اشیای پرنده معمولی متفاوت است. با وجود این‌که تعداد گزارش‌های قابل اعتنا در این مورد بسیار کم است اما نمی‌توان منکر شد که چنین بشقاب‌پرنده‌هایی واقعا وجود دارند.
به جز ارضای حس کنجکاوی، چرا باید پرداختن به موضوع بشقابپرندهها برای ما مهم باشد؟ خیلی‌ها می‌گویند، می‌شود هزینه و انرژی که صرف این کار می‌شود را برای ساخت بیمارستان یا ارتقا وضعیت زندگی آدم‌ها هزینه کرد. فایده مطالعه وضعیت بشقابپرندهها در چیست؟
بشقابپرندهها از فناوری‌هایی استفاده می‌کنند که ما از آنها بی‌بهره هستیم. اگر بفهمیم آنها چطور کار می‌کنند، می‌توانیم فناوری‌هایشان را شبیه‌سازی کنیم و کیفیت زندگی خودمان را بهبود بدهیم. یا در کوتاه‌مدت می‌توانیم منابع جدید انرژی را پیدا کنیم که محیط زیست را کمتر آلوده کنند و جت‌هایی داشته باشیم که سریع‌‌تر و با آسودگی بیشتری ما را به مقصد برسانند.
در نگاه بلندمدت ما شاید مجبور بشویم روزی زمین را ترک کنیم. مجبور هستیم خودمان را برای آن روز آماده کنیم. برای رسیدن به سیاره بعدی باید سفینه‌های سریع و قدرتمندی داشته باشیم که از منابع انرژی خاصی استفاده می‌کنند، سرعت‌شان بسیار بیشتر از موشک‌های فعلی است و در عین حال محیط مناسب زندگی را برای ما فراهم می‌آورند. از این منظر، بررسی و مطالعه مکانیزم بشقابپرندهها به ما کمک می‌کند که راحت‌تر به این هدف برسیم و فراتر از یک کنجکاوی معمولی برای بشر مفید است.