تصاویر خیره‌کنندهٔ تلسکوپ هابل از دو سحابی سیّاره‌نما

 جدیدترین تصاویر تلسکوپ هابل
جدیدترین تصاویر تلسکوپ هابل Copyright NASA, ESA and J. Kastner (RIT)
نگارش از یورونیوز فارسی
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

این چشم عظیم بشر در فضا، دو نمونه از پرگازترین و پرغبارترین مرگ‌های ستاره‌ای را ثبت کرده است.

آگهی

سحابی‌های حاصل از مرگ ستارگان از چشمگیرترین پدیده‌های آسمانی هستند که مطالعهٔ گاز و غبار منتشر شده از آنها پژوهشگران را یاری می‌کند تا دربارهٔ چگونگی مرگ ستارگان به دانشی ژرفتر دست یابند.

اخترشناسان به‌تازگی از تمامی قابلیت‌های تلسکوپ فضایی هابل بهره‌ گرفته‌اند تا چنین پدیده‌هایی را در آسمان بیابند و حالا این چشم عظیم بشر در فضا، دو نمونه از پرگازترین و پرغبارترین مرگ‌های ستاره‌ای را در کهکشان ما ثبت کرده است.

تصویر از وبسایت ناسا NASA, ESA and J. Kastner (RIT)
سحابی «ساس جواهری»تصویر از وبسایت ناسا NASA, ESA and J. Kastner (RIT)

دو سحابی سیّاره‌نمای ان‌جی‌سی ۶۳۰۳ موسوم به سحابی «پروانه»، و ان‌جی‌سی ۷۰۲۷ موسوم به سحابی «ساس‌ جواهر» به خاطر شکل‌ انتشار گاز و غبارشان این نام ها را گرفته‌اند. به گفتهٔ دانشمندان تلسکوپ هابل، جامع‌ترین و پرجزئیات‌ترین تصاویر را تا به‌ امروز از این دو سحابی تهیه کرده است.

به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید

اخترشناسان می‌گویند این دو سحابی احتمالا حاصل مرگ ستارگانی هستند که هر کدام سه تا پنج برابر خورشید منظومهٔ شمسی بوده‌اند. هر دوی این سحابی‌ها یونیزاسیون و تحرک بسیار بالای دارند که نشان‌ می‌دهد ستارگان درون آنها بسیار داغ اند.

NASA, ESA and J. Kastner (RIT)
سحابی پروانهNASA, ESA and J. Kastner (RIT)

گرچه شکل این هر دو سحابی با هم تفاوت دارد اما دانشمندان می‌گویند شیوهٔ پیدایش آنها احتمالا یکسان بوده است.

یکی از توضیحات این است که هر کدام از آنها نخست دو ستاره در یک منظومهٔ دوگانه بوده‌‌اند که در مدار یکدیگر می‌گشته‌اند وقتی یکی از آنها منفجر می‌شود مادهٔ حاصل از آن به‌شکل یک صفحهٔ دوّار یا دیسک، گردِ ستارهٔ دیگر می‌پیچید و گاز و غبار را از قطب‌های آن ستاره روانهٔ فضا می‌کند.

توضیح دیگر آن است که دو ستاره در هم ادغام شده‌اند و چنین ابری از گاز و غبار به بیرون افکنده‌اند و الگوهایی را در فضا ساخته‌اند که در سحابی پروانه دیده می‌شود.

این سحابی‌ها به علت حلقوی بودن شکل خود، در تلسکوپ‌های ضعیف به شکل یک سیاره دیده می‌شده و از همین رو از قرن هجدهم به آنها سحابی سیاره‌ای لقب داده‌اند. در مقابل عمر چند میلیون سالهٔ ستارها، عمر سحابی‌های سیاره‌ای کوتاه و حدود ده هزار سال است.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

«چشم خدا» از نگاه ناسا

اخترشناسان: سیاهچاله کهکشان راه شیری توسط میدان‌های مغناطیسی قدرتمند احاطه شده است

جیمز وب تصاویری خیره‌کننده از یک منطقه ستاره‌ساز در کهکشان مثلثی را ثبت کرد