موکوِگه: «ما در دوره کرونا شاهد تجاوز سیستماتیک بودیم که بعنوان مثال در یک شب به صدها زن تجاوز شده است. ما همچنین شاهد تجاوز به کودکان، نوزدادان، افراد مسن حتی مردان بودهایم. امروزه عاملان این جنایات شناسایی شدهاند اما مجازات نشدهاند. تنها راهی که امتحان نشده، اجرای «عدالت» است.»
مهمان این برنامه گفتگوی جهانی، دکتر دُنی موکوِگه، متخصص زنان است که بیش از ۲۰ سال را صرف کمک به قربانیان خشونت جنسی در جمهوری دموکراتیک کنگو کرده است.
فعالیتهای او بعنوان پزشک و فعال حقوق بشر جایزه ساخاروف را در سال ۲۰۱۴ و جایزه صلح نوبل را در سال ۲۰۱۸ برای وی به ارمغان آورد.
در این گفتگو که می خوانید، او خواستار تشکیل دادگاه بینالمللی برای رسیدگی به تجاوز جنسی در کنگو است.
یورونیوز: شیوع کووید-۱۹ چه تاثیری بر کار بیمارستان و بنیاد پانزی در ارائه خدمات پزشکی و اجتماعی به زنان قربانی خشونت جنسی گذاشته است؟
موکوِگه: «این بیمارستان فقط خدمات درمانی برای قربانیان خشونت جنسی ارائه نمی دهد، بلکه مراقبتهایی ارائه می کند که ما آنرا «کلنگر» می نامیم که شامل چهار رکن است: رکن پزشکی، رکن روانشناختی، رکن قانونی و رکن اقتصادی-اجتماعی. و این رکن آخر است که طی شیوع کووید متحمل مشکلات زیادی شده است زیرا شاهد کند شدن فعالیتهای اقتصادی هستیم. امروز ما شاهد بازگشت همه این زنانی هستیم که با سرمایه اندک از راه فعالیتهای درآمدزایی خود زندگی می کردند، و حالا آنها درخواست پشتیبانی تازه دارند برای اینکه بتوانند فعالیتشان را از سر بگیرند. وقتی زنان از نظر اقتصادی خودکفا نباشند و در حالی که آنها بسیار فقیر هستند، در برابر خشونت جنسی آسیبپذیرتر می شوند.»
یورونیوز: شیوع کرونا رفت و آمد ها را کاهش داده است، آیا از نظر تعدادی که به بیمارستان مراجعه می کنند، تغییراتی داشتهاید؟
موکوِگه: «ما شاهد افزایش موارد تجاوز به کودکان هستیم. می توانم این پدیده را اینطور توضیح داد که در وضعیت حاضر کودکان به مدرسه نمی روند و والدین هم بیشتر به فکر تهیه آذوقه و سلامت کودکان هستند بنابراین کودکان بیشتر به حال خود رها شدهآند و به همین خاطر در برابر تجاوز آسیبپذیرتر شدهاند. واقعیت این است که تعداد کودکان تحت درمان در این دوره شیوع کرونا بیش از حد معمول بوده است.»
یورونیوز: شما علیه مصونیت از مجازات جنایات تجاوز جنسی، بعنوان سلاح جنگی فعالیت می کنید. چرا از ایجاد یک دادگاه بینالمللی حمایت می کنید؟
موکوِگه: «ما در این دوره شاهد تجاوز سیستماتیک بودیم که بعنوان مثال در یک شب به صدها زن تجاوز شده است. ما همچنین شاهد تجاوز به کودکان، نوزدادان، افراد مسن حتی مردان بودهایم. امروزه عاملان این جنایات شناسایی شدهاند اما مجازات نشدهاند. عاملان این تجاوزها افراد بومی و همچنین خارجی ها هستند. همین حالا که با شما حرف می زنم، گروههای مسلح خارجی به جنایت در کنگو ادامه می دهند. تا به امروز ما همه راهها را آزمایش کردیم، ما برخورد مسلحانه، مذاکرات و توافقات صلح را آزمایش کردیم اما هیچ کدام کار نکرده است. به نظر من تنها راهی که امتحان نشده است اجرای «عدالت» است. یک دادگاه بینالمللی برای کنگو شاید بتواند «ماهیهای بزرگی» صید کند اما باید همچنین حاوی بخشهای تخصصی مختلط در سراسر کشور برای اجرای عدالت باشد. هدف ما این است که نه تنها مردم واقعیت را بشناسند بلکه بتوانند بگویید «دیگر هرگز» چنین چیزی نباید رخ دهد.»
یورونیوز: صندوق جهانی بازماندگان» که شما یک سال پیش برای تامین اعتبار پروژههای پرداخت غرامت به بازماندگان خشونت جنسی ایجاد کردید؟ چگونه کار می کند؟
موکوِگه: «برای حمایت از قربانیان خشونت جنسی، بویژه از نظر پزشکی و روانشناختی، ما از حمایت مداوم اتحادیه اروپا برخوداریم و هدف این صندوق جهانی، حمایت از پروژههای جبران خسارت در کشورهاست، زیرا ما فکر می کنیم که اگر زنان شهامت مراجعه به دادگاه داشته باشند و بتوانند شکایت کنند، نباید آنها پس از آن ناامید شوند چون هیچ غرامتی به آنها پرداخت نمی شود. من فکر می کنم وقتی زنان این جرات را پیدا کردهاند که بر رنج خود غلبه کنند و شکایت کنند، این وظیفه ما و وظیفه بشریت است که بتوانیم تا آخر به آنها کمک کنیم و از آنها حمایت کنیم. و حمایت از آنها تا به آخر به معنای کمک به بهبودی آنهاست.این بهبودی بدون عدالت و پرداخت غرامت صورت نخواهد پذیرفت.»
یورونیوز: اتحادیه اروپا و اتحادیه آفریقا قصد دارند در سال ۲۰۲۱ همکاری جدیدی آغاز کنند. در کشورهایی که بیشتر از درگیریها و بحران انسانی آسیب دیدهاند، مانند کشور کنگو، چه اولویتهایی باید در دستور کار قرار گیرد؟
موکوِگه: «همکاری برای توسعه در زمینه موضوعات سیاسی مورد علاقه مشترک بین اروپا و آفریقا، همکاریهای گستردهتر در زمینه مهاجرت، تغییرات اقلیمی، صلح و امنیت، موضوعات مهمی هستند که باید در دستور کار قرار گیرند. به نظر من بزرگترین مشکل امروز، پیاده سازی این اهداف است، این استراتژی اجراست که با مشکل همراه است. وقتی ما روی موضوع صلح و امنیت در آفریقا کار نمی کنیم، آنوقت چه اتفاقی می افتد؟ آنوقت جوانان دیگر امیدی ندارند و تمایل پیدا می کنند که راه مهاجرت را پییش بگیرند. عواقب این روند از دست دادن مغزها برای آفریقاست که بسیار مولفه مهمی است و همچنین برای اروپا، مهاجرت منجر به ظهور افراطگرایان ضد مهاجرت می شود که پدیده خوبی نیست.بین این دو وضعیت شاهد آن اتفاقاتی هستیم که در دریای مدیترانه رخ می دهد جایی که جوانان آفریقایی سعی می کنند از آن عبور کنند، پدیدهای که باعث افتخار بشریت نیست.»
یورونیوز: مردم شما را «دکتر معجزهگر»لقب دادهاند اما شما بخاطر شغلتان همچنان تهدید می شوید، زندگی روزمره شما چگونه است؟
موکوِگه: «ما امیدواریم که بتوانیم به وظیفهمان در حمایت از زنان ادامه دهیم، ما آینده را بدون تجاوز جنسی می خواهیم. برای ما، پایان دادن به این خشونتها که زنان تحمل می کنند، اوج کار ما خواهد بود، زیرا آرزو داریم روزی را ببینیم که زنان کنگویی بدون ترس از تجاوز بتوانند بیرون از خانه بروند و کشاورزی کنند، برای آوردن آب و هیزم به خارج از خانه بروند و بدون اینکه در معرض این خشونتها، باشند به خانه بازگردند.»