ماریو دراگی درباره عقاید سیاسی خود می‌گوید: «باورهای سیاسی من را می‌توان نوعی سوسیال لیبرال دانست. مفهومی که برای تندروها چندان خوشایند و جذاب نیست.»
آگهیماریو دراگی نخست وزیر کنونی ایتالیا و تکنوکرات ۷۳ ساله پیش از این بیشتر برای صندلی ریاست جمهوری مطرح بود تا سمت نخست وزیری.
اروپایی‌ها جانشین جوزپه کونته را بیشتر به عنوان رئيس بانک مرکزی اروپا می‌شناسند. کسی که حالا کار دشواری در پیش دارد تا طیف گسترده‌ای از نیروهای سیاسی در ایتالیا را در دولت خود جمع کند تا این کشور را از بحران اقتصادی ناشی از عواقب ویروس کرونا خارج کند.
آقای دراگی در پایتخت ایتالیا به به دنیا آمده و همه در اروپا او را به خاطر آنچه در بانک مرکزی اروپا برای نجات پول ملی اتحادیه انجام داده می‌شناسند. این بانکدار که سابقه فعالیت در خزانه‌داری ایتالیا را نیز دارد در اوایل دهه ۹۰ میلادی زمانی که این کشور میانه موج خصوصی سازی قرار داشت در نقش مدیرکل خزانه‌داری ایتالیا نقش مهمی در تحقیقات ضد فساد این کشور به عهده داشت که باعث کاهش و کنترل فساد گسترده در میان نخبگان سیاسی این کشور نیز شد.
برونو تاباچی نماینده پیشین مجلس ایتالیا که از اوایل دهه ۱۹۸۰ با دراگی آشناست در خصوص او می‌گوید: «او سیاستمدار بسیار پیچیده‌ای است که نمی‌توان نقش او را به عنوان یک بانکدار تقلیل داد. تکیه زدن ۸ ساله بر صندلی ریاست بانک مرکزی اروپا و نجات واحد پولی این اتحادیه کار ساده‌ای نیست که ماریو از پس آن بر آمده است.»
پدر ماریو یعنی کارلو دراگی در بانک مرکزی ایتالیا فعالیت می‌کرده و او از کودکی با این عرصه آشنایی داشته است. حالا آقای دراگی برای هدایت ایتالیا در زمینه پرداخت وام این کشور به صندوق بازیابی ویروس کرونا که از اتحادیه اروپا دریافت کرده باید تمام مهارت‌های خود را به کار ببندد. آنهم در حالی که ایتالیا با دریافت ۲۰۹ میلیارد یورو دومین کشور اروپایی از نظر میزان بدهی به صندوق بازیابی در مقابل لطمات ویروس کرونا است.
همکاران پیشین آقای دراگی در بانک مرکزی اروپا او را فردی آرام می‌دانند که حلقه بسیار محدودی از مشاوران قابل اعتماد دارد.
استفانو منسرویسی یکی از مقام‌های ارشد پیشین اتحادیه اروپا در خصوص دراگی می‌گوید: «من او را از زمانی به یاد می‌آورم که جوانی پرانرژی بود و در راس خزانه‌داری ایتالیا مشغول فعالیت شده بود.»
آقای منسرویسی در ادامه می‌افزاید: «دراگی دیدگاه سیاسی کاملا مشخصی در طرفداری از اروپا داشت. اما این نگاه هرگز جنبه ایدئولوژیک و افراطی از نوع پان‌اروپایی آن که افراد که به دنبال فدرالی کردن اروپا هستند نبود. او در خزانه‌داری ایتالیا همیشه نقشی اساسی در سیاست ایفا می‌کرد و به عنوان شخصیتی سیاسی و مهم ارزیابی می‌شد.»
کارلو دراگی خیلی زود ماریو و خانواده‌اش را تنها گذاشت. ماریو از دوران نوجوانی و با فوت پدر مدیریت هزینه‌ها را در خانه آموخت. او در بیوگرافی خود می‌نویسد: «به یاد دارم وقتی که تنها ۱۶ سال داشتم در هنگام بازگشت از تعطیلات من انبوهی از نامه‌ها و قبض‌هایی داشتم که باید پرداخت کنم در حالی که دوستم می‌توانست بدون نگرانی از مسائل مالی هر کاری که دوست دارد انجام دهد.»
ماریو دراگی در دانشگاه ساپینزا رم اقتصاد خواند و زیر نظر فرانکو مودلیانی، اقتصاددان معروف که بعدها جایزه نوبل را هم برد، به دانش خود افزود. دراگی در ادامه به آمریکا رفت و به اولین ایتالیایی تبدیل شد که از دانشگاه MIT دکترای اقتصاد گرفت.
دراگی اما عموما خود را درگیر سیاست نکرد. وقتی که ماتارلا از او دعوت کرد تا به جای کونته مسئولیت تشکیل دولت را بپذیرد، بسیاری از ایتالیایی‌ها در اینترنت نام او را جستجو کردند که بدانند ماریو دراگی سیاستمداری راست است یا چپ؟
دراگی یک بار در سال ۲۰۱۵ اما پاسخ این سوال را اینگونه داده بود: «اعتقادات من از گذشته چیزی بوده که امروز آن‌را سوسیال - لیبرال می‌نامند. چیزی که برای گروه‌های تندرو چندان جذاب نیست.»
یک مقام ارشد ایتالیایی که نخواست نامش فاش شود در گفتگو با پولتیکو در خصوص شخصیت دراگی می‌گوید: «او بدون اینکه در شبکه‌های اجتماعی حضور داشته باشد جلسات طولانی برگزار می‌کند و تمایل دارد به تنهایی تصمیم گیری کند و حلقه مشاوران او بسیار محفوظ و کنترل شده است. ضمن اینکه وقتی با رهبران احزاب ملاقات می‌کند این جلسات به صورت دو نفره و بدون حضور افراد دیگر برگزار می‌شود.»
افراد نزدیک به دراگی می‌گویند که او بیشتر علاقه داشته به عنوان رئیس جمهوری ایتالیا فعالیت کند و نه نخست وزیر با این وجود اگر او در این جایگاه موفق عمل کند و بتواند ایتالیا را از عواقب بحران اقتصادی ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا برهاند، احتمال دارد وقتی سال آینده پارلمان ایتالیا بخواهد رئیس جمهوری جدید را انتخاب کند، این ماریو دراگی باشد که به جای سرجیو ماتارلا به عنوان رئیس جمهوری برگزیده شود.