افغان‌های آواره در پارک شهر کابل؛ غیرنظامیان از جهنم حمله طالبان می‌گویند

Internally displaced Afghans from northern provinces
Internally displaced Afghans from northern provinces Copyright AP Photo
نگارش از یورونیوز فارسی
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

هزاران افغان که از شهرهای تصرف شده توسط طالبان گریخته و به کابل پناه آورده‌اند، داستان‌های وحشتناکی روایت می‌کنند؛ حکایت دختران نوجوانی که ربوده شده‌اند تا به عقد اجباری طالبان درآیند، قتل غیرنظامیان و افرادی که مقابل چشمان خانواده‌هایشان سر بریده شده‌اند.

آگهی

هزاران افغان که از شهرهای تصرف شده توسط طالبان گریخته و به کابل پناه آورده‌اند، داستان‌های وحشتناکی از حمله نیروهای طالبان روایت می‌کنند؛ حکایت دختران نوجوانی که ربوده شده‌اند تا به عقد اجباری طالبان درآیند، قتل غیرنظامیان و افرادی که مقابل چشمان خانواده‌هایشان سر بریده شده‌اند.

خبرنگار خبرگزاری فرانسه با شماری از صدها آواره افغان که در پارکی در مرکز شهر کابل سکنی گزیده‌اند، گفتگو کرده است. افرادی که با دست خالی به پایتخت رسیده‌اند و در این پارک بدون هیچ امکاناتی روی زمین می‌خوابند.

یکی از این آوارگان، فریبا ۳۶ ساله است که با شش فرزندش از نواحی شمالی افغانستان به کابل آمده؛ او سگ‌هایی را به یاد می آورد که در اطراف اجساد در نزدیکی زندان قندوز پرسه می‌زدند.

مروا، ۲۵ ساله نیز از تالقان آمده است. او با گریه می‌گوید که شورشیان دختر عموی ۱۶ ساله‌اش را ربوده بودند تا او را به عقد یکی از شبه نظامیان درآورند.

بیوه جوانی نیز می‌گوید: «وقتی دو دختر در یک خانواده بودند، طالبان یکی از دختران را برای ازدواج می‌بردند. و اگر دو پسر در یک خانواده بودند، طالبان هر دوی آنها را برای جنگ می‌بردند. آنقدر غمگینم که به خودسوزی فکر می‌کنم.»

شبه نظامیان طالبان از روز جمعه ۹ مرکز از ۳۴ مرکز ولایات را تصرف کرده و باعث فرار هزاران نفر از خانه‌هایشان شده‌اند.

بنا بر گزارش دولت افغانستان، تنها در دو ماه گذشته ۶۰ هزار خانواده در پی درگیری‌ها آواره شده‌اند و ۱۷ هزار نفر از آنها به کابل آمده‌اند.

سازمان بین المللی مهاجرت (IOM) نیز روز سه‌شنبه اعلام کرد که افغانستان در حال حاضر بیش از ۵ میلیون آواره داخلی دارد که دست‌کم ۳۵۹ هزار نفر از این تعداد در سال ۲۰۲۱ مجبور به فرار از خانه‌هایشان شده و تن به آوارگی داده‌اند.

میرویس خان امیری، ۲۲ ساله که روز شنبه خود را از قندوز به پارک کابل رسانده می‌گوید: «سه روز پیش طالبان یک آرایشگر را کشتند زیرا فکر می‌کردند او برای دولت کار می‌کند. اما او فقط یک آرایشگر بود. آنها همه کسانی را که با دولت کار می‌کردند می‌کشند؛ حتی کسانی که ۵ سال پیش استعفا داده بودند.»

گروه دیگری از آوارگان که در شمال کابل سکنی گزیده‌اند نیز داستان‌های تلخ دیگری حکایت می‌کنند.

عبدالمنان از آوارگان قندوز می‌گوید: «نیروهای طالبان سر یکی از پسران من را گرفتند و مانند گوسفند با چاقو بریدند و سرش را دور انداختند. نمی‌دانم آیا بدنش توسط سگ‌ها خورده شده یا دفن شده است.»

بی توجهی مسئولان کابل به وضعیت آوارگان

در پارک شهر کابل، کمبود همه چیز دیده می‌شود. حتی چادری برای خواب آوارگان و پناه گرفتن کودکان آنها وجود ندارد.

مردم عمدتا جز چند شال چیزی به همراه ندارند که از آن برای خوابیدن استفاده می‌کنند.

دختری ۲ ساله که بسیار مریض به نظر می‌رسد، روی زمین نزدیک پدربزرگش دراز کشیده است. محمد خان ۷۰ ساله می‌گوید که او در سرمای شب بیمار شده است.

هیچ سازمان بشردوستانه‌ای دیده نمی‌شود و خود آوارگان شروع به ثبت نام و مشخصاتشان کرده‌اند؛ با این امید که مقامات بیایند و به آنها کمک کنند.

مردی سعی می‌کند به آوارگان پشه‌بند بفروشد اما هیچ کس پولی به همراه ندارد.

زن بیوه‌ای به نام «بی‌بی‌ما» که با دختر و یازده نوه‌اش در گوشه‌ای نشسته می‌گوید: «من هیچ پولی برای مراقبت از آنها ندارم. آنها می‌خواهند پدرشان را ببینند اما پدرشان چهار روز پیش، هنگامی که یک موشک به خانه آنها در قندوز اصابت کرد، کشته شد.»

عزیزالله که از قندوز آمده، شاهد کشته شدن چند تن از همسایگانش به دست نیروهای طالبان بوده است. او در شرح رفتار بی‌رحمانه نیروهای طالبان می‌گوید: «آنها وارد خانه‌ها می‌شدند و کسانی را که سعی می‌کردند جلوی آنها را بگیرند می‌کشتند. اگر آنها همینطور ادامه دهند، به زودی در کابل خواهند بود ... پس از آن کجا می‌توانیم فرار کنیم؟»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

تصاویر ماشین‌بازی در شهربازی و تردمیل سواری؛ طالبان در جشن تصرف کابل چه کردند؟

مقام آمریکایی: طالبان می‌تواند ظرف ۹۰ روز کابل را تصرف کند؛ افغان‌ها قادرند مسیر جنگ را تغییر دهند

دست‌کم «هشت کشته» در پی حملات هوایی پاکستان به دو ولایت افغانستان؛ طالبان به نوار مرزی حمله کرد