نتایج یک تحقیق جدید نشان می‌دهد شلیک یک بمب اتمی به سمت سیارکی که به زمین نزدیک می‌شود، می‌تواند به صورت موثری جلوی برخورد احتمالی را بگیرد.
آگهینتایج یک تحقیق جدید نشان می‌دهد شلیک یک بمب اتمی به سمت سیارکی که به سمت زمین نزدیک می‌شود می‌تواند به صورت موثری جلوی برخورد مرگبار احتمالی را بگیرد.
دانشمندان از سال‌ها پیش سرگرم مطالعه بر روی روش‌هایی هستند که در صورت نزدیک شدن یک سیارک به زمین بتواند بشر را نجات دهد. شلیک بمب اتم، قوی‌ترین سلاح ساخت انسان، به سوی این اجرام آسمانی هرچند همواره به عنوان آخرین لایه دفاعی در برابر تصادم مهلک محسوب می‌شده است با این حال درباره کارآیی این روش تردید‌های جدی وجود داشت.
اکنون یک تحقیق که در دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا انجام شده است نشان می‌دهد این روش می‌تواند مثمر ثمر باشد. پژوهشگران برای فهمیدن میزان کارآیی این شیوه، برخورد یک بمب اتمی به قدرت ۱ مگاتن را با یک سیارک ۱۰۰ متری با کامپیوتر مدل‌سازی کردند.
دانشمندان می‌گویند چالش اصلی شلیک بمب اتمی به سمت اجرام آسمانی تهدیدزا این است که چه زمانی باید این عمل را انجام داد؟ چرا که اگر دیر این عمل انجام شود باران خرده قطعات شهاب‌سنگ می‌تواند به نوبه خود خطری مرگبار برای زمین تولید کند. در همین حال تشخیص اینکه پس از انفجار یک سیارک قطعات سنگی پخش شده به کجا می‌روند کار آسانی نیست.
تیم محققان از نرم‌افزاری تخصصی به نام «اسفرال» (Spheral) استفاده کردند تا بفهمند این قطعات توسط جاذبه و نیروهای دیگر بین‌سیاره‌ای به کدام طرف کشیده خواهند شد. اگر نتوان دقیقا فهمید که این قطعات به چه سمتی هدایت می‌شوند، ممکن است یک یا چند تکه‌سنگ بزرگ به سمت زمین بیایند و اصابت یکی از آن‌ها برای بروز فاجعه کافی خواهد بود.
محققان در این مدل‌سازی پنج مدار مختلف سیارکی را مورد تجزیه تحلیل قرار دادند و انفجارها را برای یک هفته تا شش ماه قبل از برخورد احتمالی سیارک با زمین برنامه‌ریزی کردند.
نتایج مطالعات نشان داد اگر شلیک بمب دو ماه زودتر از تصادم احتمالی سیارک با زمین انجام شود، ابعاد خرده قطعات باقیمانده حداکثر یک‌دهم درصد از اندازه اولیه سیارک خواهند بود. اگر سیارک بزرگتر باشد احتمالا باید حدود ۶ ماه زودتر به آن ضربه زد تا به هنگام برخورد با زمین تنها ۱ درصد جرم اولیه وزن داشته باشد.
پاتریک کینگ، فیزیکدان در دانشگاه جان هاپکینز در مریلند آمریکا، می‌گوید: «یکی از چالش‌های ارزیابی نحوه برخورد این است که شما نیاز به مدل‌سازی همه مدار‌های ذرات پخش‌شده دارید که به طور کلی بسیار پیچیده‌تر از مدل‌سازی یک انحراف ساده است.»
دکتر کینگ با اشاره به اینکه نتایج آزمایش‌ها موفقیت‌آمیز بوده است، اضافه کرد: «این روش برای زمانی است که شما وقت کمی به اندازه شش ماه در اختیار دارید. اگر وقت بیشتری در اختیار باشد، برای مثال بازه‌های زمانی ۱۰ ساله، بهتر است آن وقت از ضربه‌گیر‌های جنبشی برای منحرف کردن سیارک استفاده شود.»
منحرف کردن سیارک‌ها و تغییر جهت آن‌ها به نحوی که با زمین برخورد نکنند کماکان گزینه ارجح دانشمندان برای مقابله با تهدیدهای اجرام آسمانی به شمار می‌رود. با این حال نتایج مدل‌سازی از انفجار سیارکی این امید را تقویت کرده است که بتوان بر روی آن به عنوان گزینه دفاعی آخر حساب کرد.
سازمان فضایی آمریکا، ناسا، به طور عمده بر روی سیستم‌های دفاع سیاره‌ای و انحراف سیارکی سرمایه‌گذاری کرده است. این در حالی است که در سال‌های اخیر چین نیز وارد این عرصه تحقیقاتی و علمی شده است.
نتایج مطالعات تازه در ژورنال اخترشناسی «Acta Astronautica» منتشر شده است.