ممنوع کردن حضور کودکان در مکان‌هایی همچون کافه‌ها و رستوران‌ها در حالی است که کره جنوبی هم اکنون پایین‌ترین نرخ باروری در جهان را دارد و صدها میلیارد دلار نیز برای فرزندآوری هزینه کرده است.
آگهیدر کره جنوبی، در سال‌های اخیر مکان‌های دارای برچسب «ورود کودکان ممنوع» بطور قابل توجهی افزایش یافته و اتفاقا با استقبال مردم نیز روبرو شده است. بطوریکه صدها مکان با چنین محدودیتی با هدف فراهم آوردن محیط‌های آرام و بدون مزاحمت برای بزرگسالان در سراسر کشور ایجاد شده است.
تنها در جزیره تفریحی «ججو» نزدیک به هشتاد مکان «ورود کودکان ممنوع» وجود دارد و بیش از چهارصد مکان هم در بقیه کشور شناسایی شده است.
این ممنوعیت‌ها تنها برای کودکان نیست. شبکه خبری «سی‌ان‌ان» آمریکا در گزارشی درباره این پدیده اجتماعی، به انواع ممنوعیت برای ورود افراد به اماکن مختلف و علت‌های شکل‌گیری و استقبال مردم این کشور از آنها پرداخته است.
این ممنوعیت‌ها گاه برای کودکان و نوجوانان و گاه حتی برای مردان میانسال وضع شده و رپرها و اساتید هم از آن مستثنی نیستند.
باید جامعه دوباره متولد شود
کره جنوبی علاوه دارا بودن پایین‌ترین نرخ زاد و ولد در جهان، یکی از سریع‌ترین جمعیت‌های پیرشونده جهان را نیز دارد.
در سال گذشته میلادی، نرخ باروری در این کشور به پایین‌ترین حد خود یعنی ۰.۷۸ رسید؛ در حالیکه برای پایدار نگه داشتن جمعیت یک کشور این رقم می‌بایست ۲.۱ باشد.
نرخ باروری در کره جنوبی حتی از کشورهایی که با مشکل سالخوردگی در آینده مواجه هستند هم کمتر است، بطور مثال این نرخ در ژاپن معادل ۱.۳ و در ایالات متحده ۱.۶ است.
در این کشور همچنین در شانزده سال گذشته بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار برای تشویق افراد به بچه‌دار شدن هزینه شده است.
اما صاحبنظران معتقدند که بهتر است به جای صرف پول بیشتر برای حل این مشکل، روی تغییر نگرش جامعه کار شود.
در هفته‌های اخیر، به لطف سخنرانی خانم «یونگ های‌این» نماینده حزب «درآمد پایه» که در «روز کودک» پسر دو ساله‌اش را به جلسه پارلمان برد، اعلام مواضع علیه اماکن «ورود کودکان ممنوع» هم شتاب بیشتری گرفت.
او در حالی دست به این کار زد که ورود کودکان به پارلمان ممنوع بود.
خانم «یونگ» در حالیکه کودک خود را در آغوش داشت، در یک سخنرانی پرشور خطاب به نمایندگان گفت: «زندگی روزمره با کودکان آسان نیست. جامعه ما باید به جامعه‌ای تبدیل شود که در آن کودکان نیز حضور داشته باشند.»
آبگوشت سرنوشت‌ساز و شکل‌گیری ایده‌ای عجیب
تصور عمومی بر این است که پدیده «ورود کودکان ممنوع» در کره جنوبی به حادثه‌‌ای در سال ۲۰۱۲ برمی‌گردد، وقتی که در یک رستوران، ظرف آبگوشت بطور تصادفی موجب سوختگی یک کودک شد. این حادثه با واکنش تند مادر کودک در شبکه‌های اجتماعی روبرو شد و سر و صدای زیادی به پا کرد.
در ابتدا همدردی عمومی زیادی برای مادر بوجود آمد، اما پس از انتشار فیلم دوربین امنیتی که این کودک را چند لحظه قبل از حادثه در حال دویدن نشان می‌داد، حال و هوای مردم هم تغییر کرد. بسیاری مادر کودک را به خاطر مهار نکردن فرزندش مورد سرزنش قرار دادند.
اوج‌گرفتن بحث‌ها در این باره باعث شد که درنهایت تا سال ۲۰۱۴ میلادی شمار کافه‌ها و رستوران‌هایی که ورود کودکان به آنجا ممنوع بود، بطور قابل توجهی افزایش یابد و این پدیده به امری آشنا بدل گردید.
تا جائیکه بر طبق نظرسنجی موسسه «تحقیقات هانکوک» در سال ۲۰۲۱میلادی، از هر ۱۰ بزرگسال بیش از هفت نفر موافق و کمتر از دو نفر مخالف این طرح بودند، بقیه پاسخ دهندگان به این نظرسنجی نیز هنوز در تصمیم‌گیری مردد بودند.
البته این تنها بزرگسالان بدون فرزند نبودند که چنین نظری داشتند؛ بلکه بسیاری از والدین هم وجود چنین اماکنی را منطقی و موجه می‌دانستند.
به عنوان مثال برخی از پاسخ دهندگان گفته‌اند که برخی از والدین، کودکان خود را کنترل نمی‌کنند و موجب آسیب به وسائل و سلب آسایش دیگران می‌شوند.
آگهینه بچه، نه رپر، نه استاد
در جزیره «ججو» دیدن تابلوهایی در محوطه‌های کمپینگ یا مهمانخانه‌ها که محدودیت سنی پایین و بالا را برای مهمانان قید می‌کنند، غیرعادی نیست. برای مثال «اماکن بدون نوجوانان» و «اماکن بدون سالمندان» وجود دارد.
حتی اماکن زیادی هم هست که گرو‌های سنی بین این دو طیف را هدف قرار می‌دهند و اماکن «ورود میانسالان ممنوع» بسیار زیاد شده است.
یکی از رستوران‌های سئول خیلی مودبانه از عدم امکان پذیرایی از افراد بالای ۴۹ سال گفته است؛ آن هم به این دلیل که مردان در این سن ممکن است کارکنان زن را مورد آزار و اذیت قرار دهند.
در سال ۲۰۲۱ نیز یک محل کمپینگ در جزیره «ججو» با نصب اعلامیه‌ای مبنی بر عدم پذیرش افراد چهل سال به بالا، بحث‌های زیادی را برانگیخت. علت این تصمیم، تمایل به داشتن حداقل سر و صدا و مصرف الکل عنوان شده و اینکه ترجیح با پذیرش زنان ۲۰ تا ۴۰ ساله است.
از جمله کافه‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی کره سروصدا به پا کرد، کافه‌ای در سئول است که در سال ۲۰۱۸ خود را در زمره مکان‌هایی معرفی کرد که در آنجا «ورود رپرها» ممنوع، «ورود یوتیوبرها» ممنوع و حتی «ورود اساتید» ممنوع است.
اکثر این اماکن عمومی از منطق مشابهی تبعیت می‌کنند و آن چیزی نیست جز جلوگیری از ایجاد مزاحمت برای مشتریان دیگر.
آگهیبرای نمونه، دلیل مخالفت با ورود یوتیوبرها به رستوران‌ها این است که برخی از این افراد بدون گرفتن رضایت قبلی از دیگر مشتریان، درحالی که مشغول پخش زنده تصاویر در یوتیوب بودند، وارد رستوران‌ها می‌شدند و از غذا خوردن خود فیلم می‌گرفتند.
روزهایی که نمی‌توان با بچه به هر جا سر زد
خانم «یونگ های‌این» در گفتگو با شبکه خبری «سی‌ان‌ان» می‌گوید که پس از تولد کودکش، دچار افسردگی پس از زایمان شده و نزدیک به ۱۰۰ روز اول زندگی فرزندش را در خانه مانده است.
او می‌گوید که وقتی حالش کمی بهتر شد و سعی کرد به کافه‌ای در آن نزدیکی برود، «بلافاصله از ورود آنها به کافه ممانعت به عمل آمد زیرا ورود کودکان ممنوع بود.»
او با یادآوری این تجربه گفت: «بی‌اختیار اشک می‌ریختم. احساس می‌کردم که جامعه افرادی مثل من را نمی‌خواهد.»
او می‌گوید بسیاری از تازه مادران این احساس را دارند.
آگهیاین نماینده پارلمان می‌گوید که مراقبت از کودکان «نه فقط بر دوش والدین، بلکه باید بر دوش کل جامعه» باشد و به اعتقاد او، تنها راه غلبه بر بحران جمعیت در کره جنوبی نیز همین است.
آیا حد وسطی وجود دارد؟
یک نفر از باریستاهای شاغل در یک کافه نیز معتقد است که برای حل این مساله باید بین نیازهای والدین و سایر افراد تعادل برقرار کرد.
به عقیده وی، باید به جای اماکن ممنوعه، ساعاتی مشخص شود که ورود کودکان ممنوع باشد. او پیشنهاد کرد که برای مثال مکان‌ها تا ساعت پنج بعد از ظهر به بچه‌ها اجازه ورود دهند و بعد از آن فقط بزرگسالان اجازه ورود داشته باشند.
در سال ۲۰۱۷ میلادی کمیسیون ملی حقوق بشر کره جنوبی تشخیص داد که مناطق ممنوعه برای کودکان حق برابری را نقض می‌کنند و از کسب‌وکارها خواست به این رویه پایان دهند.
این سازمان به بند ۱۱ قانون اساسی که هر نوع تبعیض جنسیتی، مذهبی یا اجتماعی را ممنوع می‌کند و همچنین به کنوانسیون سازمان ملل که تصریح می‌کند «با هیچ کودکی نباید به هر دلیلی ناعادلانه رفتار شود» استناد کرد.
آگهی