در غرب، فشار مراقبت از کودکان بیشتر بر دوش والدین است، اما این وضعیت می‌تواند منجر به خستگی و افسردگی هم شود. آیا جایگزینی وجود دارد؟
آگهیدر جوامع غربی، ما به این ایده عادت کرده‌ایم که یک واحد خانواده معمولی از دو والد و فرزندانشان تشکیل شده باشد. این مدل، «خانواده هسته‌ای» نام دارد که از دهه ۱۹۵۰ بر استانداردهای خانواده در جامعه غالب بوده است. با این حال، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این فشار بر دو والد ممکن است با تاریخ تکامل ما هماهنگ نبوده باشد.
به گفته محققان به سرپرستی دکتر نیکیل چوداری، یک انسان شناس تکاملی از دانشگاه کمبریج، کودکان ممکن است «از نظر تکاملی آماده باشند» تا توجه و مراقبت بیشتری از گروه‌های گسترده‌تردریافت کنند که این موضوع می‌تواند از توانایی دو والد بیشتر باشد.
این تیم در تحقیقات خود در مورد شکارچیان معاصر به این نتیجه رسیده‌اند. به گفته چوداری «ما بیش از ۹۵ درصد از تاریخ خود را به عنوان شکارچی-گردآورنده زندگی کرده‌ایم. بنابراین، جوامع شکارچی-گردآورنده معاصر می‌توانند سرنخ‌هایی ارائه دهند که آیا سیستم‌های تربیتی خاصی وجود دارد که نوزادان و مادرانشان ممکن باشد از نظر روان‌شناختی با آنها سازگار شوند یا خیر.»
چوداری و تیمش، شکارچیانی که در جنگل‌های بارانی شمالی جمهوری کنگو زندگی می‌کنند را بررسی کرده‌اند.
این گروه جوامع «شکارچی-گردآورنده آنی» هستند به این معنی که غذا ذخیره نمی‌کنند. بسیار سیار و متحرک و برابری طلب هستند. به طور کلی، آنها خود را در مرحله شکار، ماهیگیری و جمع آوری عسل حفظ کرده‌اند، اما در سال‌های اخیر درگیر برخی از تجارت و بازارها هم شده‌اند.
جامعه «امبندجله» در اردوگاه‌های چند خانواده‌ای زندگی می‌کنند و به شبکه‌ای از مراقبین برای کمک به تربیت نوزادان و کودکانشان متکی هستند.
محققان متوجه شدند که در میان ۱۸ نوزاد و نوپای تا ۴ سال در این جامعه، هر کودک از حدود ۱۰ نفر تا گاهی ۲۰ نفر مختلف، به طور متوسط ۹ ساعت مراقبت دقیق دریافت می‌کند.
وقتی کودکی گریه می‌کند، تعداد زیادی از افراد معمولا در عرض ۲۵ ثانیه آماده مداخله هستند. براساس نتایج این تیم تحقیقاتی، مادران بیولوژیک فقط در ۵۰ درصد از قسمت‌های گریه کودکان مداخله می‌کردند. در این جوامع حتی کودکان و نوجوانان بزرگتر هم به مراقبت از اعضای جوان‌تر جامعه کمک می‌کنند.
نویسندگان این تحقیق بر آن تاکید دارند که جوامع شکارچی-گردآورنده معاصر «فسیل‌های زنده» نیستند، به این معنا که آنها جمعیت‌های انسانی مدرنی هستند که «شیوه معیشتی‌ای را در نظر دارند که با مردم پیش از دوران نوسنگی همپوشانی دارد».
به این ترتیب، ساختارهای اجتماعی و رویکردهای آنها به مراقبت از کودکان می‌تواند سرنخ‌های ارزشمندی برای درک تاریخچه تکاملی ما ارئه دهد.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
در کشورهای غربی، تحصیل کرده، ثروتمند صنعتی و دموکراتیک، فشار مراقبت از کودک اغلب به تنهایی بر عهده والدینی است که انتظار می‌رود هر بار به یک نوزاد پاسخ دهند، که این ماجرا می‌تواند منجر به خستگی و افسردگی شود. چنین تضادی با رویکرد جوامعی مانند جامعه «امبندجله» نشان می‌دهد که خانواده هسته‌ای با ترتیبات زندگی مشترکی که جوامع شکارچی-گردآورنده از آن بهره می‌برند، بسیار دور است.
چوداری می‌گوید که مطالعات مربوط به تربیت کودک در میان گروه‌هایی مانند امبندجله نشان می‌دهد که در بیشتر تاریخ بشر، تربیت کودک شامل تعداد زیادی از آدم‌ها بوده است و «مادران قرار نیست به تنهایی مدیریت کنند».