در شرایطی که اخذ تابعیت کشورهای اروپای غربی برای جوانان خارجی عمدتا گزینه‌ای جذاب به شمار می‌رود، با این حال تعداد کمی از جوان‌‌های چینی متولد ایتالیا ملیت خود را تغییر می‌دهند.
آگهیدر شرایطی که اخذ تابعیت کشورهای اروپای غربی برای جوانان خارجی عمدتا گزینه‌ای جذاب به شمار می‌رود، با این حال تعداد کمی از جوان‌‌های چینی متولد ایتالیا ملیت خود را تغییر می‌دهند.
جورجا گائو شهروند چینی ۱۸ ساله و دانش‌آموز در دبیرستان گرامشی-کینز شهر پراتو، شهری که بالاترین درصد ساکنان چینی در ایتالیا را داراست، در این باره می‌گوید: «من در ایتالیا به دنیا آمدم و بزرگ شدم، با این حال به دلیل ظاهر فیزیکی من هنوز به عنوان یک فرد خارجی دیده می‌شوم. با این وضع، ایتالیایی شدن برای من چه معنی‌ای خواهد داشت؟»
علاوه بر مشکلات مرتبط با تبعیض، یک عامل دیگر برای رویگردانی جوانان چینی از تابعیت ایتالیایی رویه دولت چین در خصوص شهروندی این کشور است. چین تابعیت مضاعف را به رسمیت نمی‌شناسد و بنابراین آنچنان‌که مارکو وونگ، یکی از اعضای شورای شهر پراتو، می‌گوید در صورت نزدیک شدن یک چینی به بوروکراسی ایتالیا فضایی خصمانه از «خیانت به ارزش‌های آن فرد» ایجاد می‌کند.
این در شرایطی است که جوانان چینی استدلال می‌کنند ملیت چینی مزایای اداری بیشتری نیز به آن‌ها ارائه می‌دهد.
در سال گذشته پیش‌نویس یک قانون در محافل سیاسی ایتالیا مطرح شد که اعطای حقوق شهروندی را به فرزندان مهاجرانی که دستکم به مدت پنج سال در مدرسه‌ای در نظام آموزشی این کشور تحصیل کرده‌اند، تسهیل می‌کرد. این قانون برای کسانی که در این کشور متولد شده‌اند یا کسانی که قبل از ۱۲ سالگی در ایتالیا ساکن شده‌اند صدق می‌کند و حدود ۸۷۷ هزار دانش‌آموز یا حدود ۱۰٪ از کل جمعیت مدارس می‌توانند از آن بهره‌مند شوند.
با این حال اگرچه در اوایل سال جاری این پیش‌نویس توسط یک کمیته پارلمانی ایتالیا تصویب شد، اما هنوز به صحن مجلس راه نیافته و با روی کار آمدن اخیر جورجا ملونی، نخست‌وزیر محافظه‌کار، اصلاح قانون شهروندی دیگر یک اولویت سیاسی محسوب نمی‌شود.
آنجلا یه، یکی دیگر از دانش‌آموزان چینی متولد ایتالیا که ۱۸ سال دارد، می‌گوید: «شاید در آینده تابعیت بگیرم اما ابتدا باید درک خود را از محیط اطرافم تغییر دهم چرا که در حال حاضر پیوند من با فرهنگ مادری حاکم بر خانه‌مان هنوز قوی‌تر از پیوند روزمره‌ام با جامعه محلی است.»
کارشناسان می‌گویند ساکنان چینی ناحیه توسکانی علیرغم داشتن ریشه‌های ۴۰ ساله در جامعه میزبان، به دلیل تنش‌های حل‌نشده‌ای که باعث ناراحتی‌های اجتماعی شده است احساس می‌کنند ارتباط خود را با جامعه محلی از دست داده‌اند.
فابیو براچی، جامعه شناس، با این حال می‌گوید به نظر می‌رسد اصطکاک‌ها میان جامعه میزبان و شهروندان با اصالت خارجی در نتیجه بهره‌برداری کمتر سیاستمداران دست‌راستی ایتالیایی از مهاجرت در جهت اهداف سیاسی، کاهش یافته است.
به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
انجمن‌های محلی در سال‌های اخیر با سازماندهی رویدادهای میان‌فرهنگی تلاش دارند تبادلات انسانی را میان جوامع بیشتر کنند. با این حال مسئولان می‌گویند این کار بسیار دشوار است چرا که نمی‌توان به یکباره اثرات تک‌فرهنگی غالب را از میان برد.
در این میان مارکو باکانی، مسئول امور فرهنگی در مدارس، علت عدم ادغام جوانان در محیط ایتالیایی را یک رویه والدین چینی موسوم به «مهاجرت مضاعف» می‌داند. به گفته او والدین کودکان چینی معمولاً فرزندانشان را در طول دوره دبستان به خانه پدربزرگ و مادربزرگ‌هایشان در چین می‌فرستند. این کودکان در نهایت در دوره دبیرستان به خانه والدین خود بازمی‌گردند، اما در نتیجه این اقدام تنها میزان کمی زبان ایتالیایی یاد می‌گیرند.
در نتیجه همین بیگانگی، اتباع چینی احساس نمی‌کنند مجبور به جذب در فرهنگ ایتالیایی هستند و در سوی مقابل نیز جامعه ایتالیایی احساس می‌کند قدرت آن را دارد که نسل‌های جدیدتر چینی‌ها را کنار بگذارد.
مسئولان محلی قصد دارند با ارائه واحد یادگیری اختیاری زبان چینی در مدارس پراتو، روابط میان‌فرهنگی را در بین دانش‌آموزان ایتالیایی گسترش دهند. آن‌ها می‌گویند این مسئله زمینه را برای پذیرش فرهنگی بالاتر می‌برد و مدارس می‌توانند موتوری واقعی برای پیشرفت در زمینه درک متقابل نیازهای فرهنگ چندملیتی باشند.