کمیسر حقوق بشر سازمان ملل: «اگر مقامات (ایران) بخواهند نحوه مدیریت خود را به این سازمان تحمیل کرده و کارکنان آن را زندانی کنند، جان کودکان در معرض خطر خواهد بود.»
سازمان ملل از تهدیدهای موجود علیه جمعیت امام علی در ایران ابراز نگرانی کرد و سازمان عفو بینالملل نیز با افشای برخی مکاتبات اداری داخلی ایران در مورد وجود کرونا در زندانهای این کشور، در مورد شرایط «بیرحمانه و غیرانسانی» در این زندانها هشدار داد.
میشل باشله کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد روز پنجشنبه ۳۰ ژوئیه (۹ مرداد) گفت که از فشار زیاد دولت ایران بر یکی از گروههای سرشناس جامعه مدنی و نیز از بازداشت مؤسس این گروه، نگران است.
مقامات ایرانی به جمعیت امام علی که از گروههای غیردولتی پرطرفدار است فشار آوردند تا ساختار آن را تغییر دهند اما به نظر میرسد هدف از این فشار، تلاش برای بستن این سازمان باشد. روز یکم تیر ۹۹، نیروهای امنیتی سپاه شارمین میمندی نژاد، بنیانگذار جمعیت امام علی را به همراه دو تن از همکارانش یعنی مرتضی کیمنش و کتایون افرازه بازداشت کردند. میمندینژاد از آن زمان تا کنون هنوز در زندان اوین در بازداشت به سر میبرد اما دو همکار وی با وثیقه آزاد شدهاند.
به توییتر یورونیوز فارسی بپیوندید
در همان روز یکم تیر، نیروهای امنیتی دفتر اصلی جمعیت در تهران را پلمب و کلیه اسناد و دستگاههای موجود در آن را مصادره کردند.
جمعیت امام علی که در سال ۱۳۷۸ تاسیس شد یکی از برجستهترین سازمانهای جامعه مدنی است که در داخل ایران فعالیت میکند و دارای شبکهای با بیش از ۱۰ هزار عضو داوطلب است. این سازمان عمدتا در مورد مسائل اجتماعی از جمله فقر، اعدام کودکان، کار کودکان و اعتیاد کودکان فعالیت دارد. بیش از ۴۰ شعبه در محلات حاشیهنشین در ۲۰ استان ایران دارد و تا کنون برای بیش از ۶ هزار کودک و زن امکان آموزش، مراقبتهای بهداشتی، اشتغال و امکانات معیشتی فراهم کرده است.
میشل باشله درباره جمعیت امام علی گفت: «بیش از ۲۰ سال است كه این سازمان غیردولتی از بخشهای به حاشیه رانده شده جامعه ایران به ویژه كودكان آسیب پذیر، حمایت اساسی میکند» و افزود: «اگر مقامات (ایران) بخواهند نحوه مدیریت خود را به این سازمان تحمیل کرده و کارکنان آن را زندانی کنند، جان کودکان در معرض خطر خواهد بود.»
وی همچنین تأکید کرد: «تعطیل کردن یا تغییر دادن ساختار یک سازمان غیردولتی به زور، نمونهای از اعمال محدودیت شدید برای حق آزادی انجمنهاست و نشانگر مداخله غیرقانونی در کار حساس جامعه مدنی است.»
جمعیت امام علی اخیرا از اثرگذاری روزافزون سیاستهای اقتصادی و اجتماعی دولت بر کار خود خبر داده و از مقامات انتقاد کرده بود که حرکت معترضین به گرانی و وضعیت بد معیشتی در آبان ۹۸ را «فتنهگر» و «اغتشاشگر» نامیده بودند.
باشله گفت: «فضای مدنی در حال حاضر در ایران روز به روز محدودتر میشود. جمعیت امام علی در سالهای اخیر توانسته است در این فضای محدود به رغم تهدیدها و آزارهای دائمی فعالیت کند. بازداشتها و مداخلات در کار جمعیت امام علی نمونه بارزی از تشدید اقدامات دولت برای هدف قرار دادن بازیگران جامعه مدنی، از جمله کسانی است که در زمینه حمایتهای اجتماعی فعالیت میکنند.»
آقای میمندی نژاد هدف اتهامات مختلفی قرار گرفته اما تا کنون هیچ اتهام رسمی در مورد او اعلام نشده است. وی از زمان بازداشت تا کنون هنوز به قاضی معرفی نشده و از دسترسی به وکیل مورد نظر خود و بازدید از خانوادهاش هم محروم شده است. خانم افرازه و آقای کیمنش که به اقدام علیه امنیت ملی متهم شدهاند ، به ترتیب در تاریخ ۳۱ یک تیر و یکم مرداد با قرار وثیقه آزاد شدند. هر سه آنها ابتدا به مدت ۴۸ ساعت در بازداشتگاههای مخفی نگهداری شدند. نیروهای امنیتی پس از ساعتها جستجودر خانه آنها، چند لپ تاپ، سرور، دستگاه الکترونیکی و اسناد دستنویس را مصادره کردند.
باشله از مقامات ایران خواسته است که اجازه دهند جمعیت امام علی با ساختار موجود خود عمل كند و از مداخله در تصمیمگیریها و برنامههای این گروه دست بكشد. وی با یادآوری این که بازداشت میمندی نژاد با قانون بین المللی حقوق بشر «ناسازگار» است، خواستار آزادی فوری آقای میمندینژاد شد.
افشاگری عفو بینالملل درباره شرایط خطرناک کرونا در زندانهای ایران
عفو بینالملل میگوید به برخی نامههای اداری ایران دست یافته که نشان میدهد شرایط در زندانهای این کشور از نظر شیوع کرونا «خطرناک» است و مقامات این اطلاعات را پنهان کردهاند.
به نوشته عفو بینالملل، نامههای رسمی درز کردهای که به دست این نهاد حقوق بشری رسیده نشان میدهد که دولت ایران درخواستهای مکرر مقامات ارشد سازمان زندانها برای تأمین امکانات مورد نیاز برای مهار شیوع ویروس کرونا و درمان زندانیان مبتلا شده را نادیده گرفتهاند. عفو بینالملل میگوید نسخههایی از چهار نامه را رؤیت و برای اولین بار منتشر کرده که از طرف مقامات سازمان زندانها که زیر نظر قوۀ قضانیه فعالیت میکند، به وزارت بهداشت نوشته شده و زنگ خطر را دربارۀ کمبود شدید تجهیزات حفاظتی شخصی، مواد ضدعفونی کننده و تجهیزات و لوازم پزشکی کلیدی به صدا درآورده است.
به گزارش این نهاد بینالمللی، وزارت بهداشت ایران این درخواستها را بیپاسخ گذاشته و زندانهای ایران همچنان در مقابل شیوع بیماریهای واگیردار به شکلی فاجعهبار فاقد تجهیزات لازم هستند.
دیانا طحاوی، معاون بخش خاورمیانه و شمال آفریقای عفو بینالملل گفت: «این نامههای رسمی مستنداتی رسوا کننده از قصور فاجعهبار دولت ایران در زمینه محافظت از زندانیان را به دست میدهند. درخواستهای مکرر برای تامین اقلام ضروری از جمله مواد ضدعفونی کننده، تجهیزات حفاظتی شخصی و لوازم پزشکی نادیده گرفته شدهاند. این وضعیت به ویژه خطرناک است چون همان طور که در نامهها نیز اذعان شده، گروههای به شدت آسیبپذیر در زندانهای ایران محبوس هستند.»
او افزود: «تراکم جمعیتی بالا و بیش از ظرفیت، تهویۀ هوای بد، فقدان شرایط بهداشتی و تجهیزات پزشکی و بیتوجهی عامدانه به مشکلات پزشکی زندانیان، زندانهای ایران را به محلی خطرناک برای شیوع ویروس کرونا تبدیل کرده است. مقامات ایرانی باید انکار این بحران سلامتی در زندانها را کنار بگذارند و فوراً گامهای ضروری برای حفظ سلامتی و جان زندانیان بردارند.»
در این گزارش سازمان عفو بینالملل آمده است که به رغم انکار حکومت ایران درباره این که هیچ زندانی در اثر کرونا تاکنون جان خود را از دست نداده، گروههای حقوق بشری مستقل و مرتبط با منابع داخل زندانها از مرگ بیش از ۲۰ زندانی مشکوک به ابتلا به ویروس کرونا در زندانها به ترتیب زیر خبر دادهاند:
استان البرز: زندان قزل حصار ۲ نفر
استان تهران: ندامتگاه مرکزی تهران بزرگ ۶ نفر؛ زندان شهر ری ۲ نفر
استان آذربایجان غربی: زندان ارومیه ۸ نفر
استان کردستان: زندان کامیاران ۱ نفر؛ زندان سقز ۱ نفر
استان خوزستان: زندان سپیدار اهواز ۱ نفر
سازمان عفو بینالملل همچنین از ندادن مرخصی به زندانیان عقیدتی، مدافعان حقوق بشر، فعالان محیط زیست، زندانیان دوتابعیتی و اتباع خارجی که به خاطر باورهای مذهبیشان زندانی شدهاند و آنهایی که به شکلی غیرقانونی و خودسرانه در ارتباط با اعتراضات آبان ۹۸ بازداشت شدهاند، انتقاد کرد.
به فلیپبورد یورونیوز فارسی بپیوندید
در ادامه این گزارش، شرایط زندانهای ایران «بیرحمانه و غیرانسانی» توصیف شده که در آن مواردی از جمله کمبود امکانات تهویه، سرویسهای بهداشتی کثیف و ناکافی، کمبود امکانات و مواد شوینده لازم برای شستن ظروف و لباسهای و دیگر نیازهای بهداشت شخصی زندانیان، آلودگی گسترده به حشرات، کمبود آب آشامیدنی، غذای کم کیفیت و کمبود تختخواب مشاهده شده است.