اسرائیل در سوم ژوئیه در یک عملیات دو روزه، حمله بزرگی را به اردوگاه آوارگان جنین ترتیب داد. هدف این حمله از بین بردن گروه‌های فلسطینی مورد حمایت ایران عنوان شده بود.
آگهیجو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا روز یکشنبه در مصاحبه‌ای با شبکه خبری سی‌ان‌ان گفت: «در حال حاضر، کرانه باختری همه مشکل اسرائیل نیست، بلکه آن‌هایی که به‌ویژه در کابینه هستند و می‌گویند که ما می‌توانیم هر کجا که بخواهیم شهرک‌سازی کنیم و آنها [فلسطینی‌ها] حق ندارند در آنجا باشند، بخشی از مشکل هستند.» بایدن همچنین تاکید کرد که راه حل دو کشوری برای مساله فلسطین و اسرائیل راه درستی است.
حمله اخیر ارتش اسرائیل به اردوگاه آوارگان جنین منجر به کشته شدن ۱۳ نفر (۱۲ فلسطینی از جمله چهار کودک، و یک سرباز اسرائیلی بر اثر شلیک مشکوک خودی) شد. ۱۴۳ فلسطینی دیگر نیز مجروح شدند که وضعیت بیست نفر از آنها وخیم و نزدیک به ۴ هزار نفر نیز آواره شدند.
مهاجرت اجباری همواره هسته اصلی پویایی امروز فلسطین و اسرائیل بوده است. بیشتر فلسطینی‌ها پناهنده هستند و اشغال کرانه باختری و نوار غزه توسط اسرائیل حول مدیریت همین جابجایی‌ها سازماندهی شده است.
چرا جنین اردوگاه پناهندگان است؟
پس از یورش ارتش اسرائیل به اردوگاه جنین، این هفته در رسانه‌های اجتماعی این سوال مورد توجه قرار گرفته بود که اساسا چرا در کرانه باختری باید یک اردوگاه پناهندگان وجود داشته باشد.
در واقع ۱۹ اردوگاه پناهجویان در کرانه باختری و ۸ اردوگاه در نوار غزه وجود دارد. بیش از ۲ میلیون فلسطینی در سرتاسر این دو سرزمین توسط سازمان ملل متحد به عنوان پناهنده ثبت شده‌اند، و سلب مالکیت اولیه آنها به کانون خشونت‌های امروز تبدیل شده است.
زمانی که دولت اسرائیل در سال ۱۹۴۸ تأسیس شد، بیش از ۷۸ درصد از سرزمین فلسطین را به خود اختصاص داد این مقدار بسیار بیشتر از ۵۵ درصدی است که سازمان ملل در ابتدا به این کشور نوپای یهودی اختصاص داده بود. حدود سه چهارم از جمعیت سرزمین‌های فلسطینی، معادل ۷۵۰ هزار نفر پناهنده شدند، که یا مستقیما توسط شبه نظامیان اسرائیلی اخراج شدند یا برای فرار از قتل عام و سایر خشونت‌ها منازل خود را ترک کردند.
این رویدادها توسط فلسطینیان به عنوان روز «نکبت» یا «یوم النکبه» به معنی روز فاجعه شناخته می‌شود. پناهندگان به کشورهای عربی همسایه و دو منطقه فلسطینی کرانه باختری، از جمله بیت المقدس شرقی و نوار غزه که بخشی از اسرائیل نشده بودند پناه بردند. در این دو منطقه اردوگاه‌هایی ساخته شده بود تا کسانی را که مکان دیگری برای رفتن نداشتند را در خود جای دهند. جنین یکی از این اردوگاه‌ها بود که عمدتا به پناهندگانی از حیفا و ناصره پناه می‌داد.
در پایان سال ۱۹۴۸، سازمان ملل متحد قطعنامه ۱۹۴ را به تصویب رساند و خواستار آن شد که پناهندگان بتوانند در اولین فرصت به خانه‌های خود بازگردند. دولت‌های پی‌در پی اسرائیل به طور مداوم با این امر مخالفت کردند و همچنان بدون هیچ راه‌حلی، پناهندگان در تبعید و بلاتکلیفی باقی مانده‌اند.
تا سال ۲۰۲۳ میلادی، اردوگاه جنین بیش از سه نسل از پناهندگان را در خود پناه داده است. این اردوگاه میزبان بیش از ۱۴ هزار نفر است که همگی در مساحتی کمتر از نیم کیلومتر مربع زندگی می‌کنند، تا اینکه در هفته گذشته نزدیک به ۴ هزار فلسطینی از این اردوگاه دوباره آواره شدند. این اولین بار نیست که چنین اتفاقی می‌افتد، در یورش قبلی اسرائیل به جنین در سال ۲۰۰۲ نیز ۴ هزار نفر آواره شدند که بیش از یک چهارم جمعیت اردوگاه در آن زمان بود.
حمله به جنین ممکن است اکنون پایان یافته باشد، اما هیچ راه حلی در چشم‌انداز بلندمدت برای آن در نظر گرفته نشده است.